45 jaar geleden was “Annie Hall” van Woody Allen de grote winnaar op de jaarlijkse Oscaruitreiking. De film werd immers beloond met vier Oscars: voor Beste Film (waarbij hij onder andere “Star Wars” versloeg), Beste Actrice (voor Diane Keaton), Beste Regie en voor Best Origineel Scenario (opnieuw Woody Allen, samen met Marshall Brickman). Woody Allen was tevens genomineerd voor Beste Acteur, maar deze prijs ging naar Richard Dreyfuss (voor “The Goodbye Girl”). Woody Allen was niet aanwezig bij de uitreiking van de Oscars.
Annie Hall werd bij het uitbrengen door critici onthaald als Allens meest volwassen en persoonlijke film, een groot verschil met zijn vorige komedies als Bananas en Sleeper. Na deze film werd Allen beschouwd als een komische regisseur in plaats van een komiek die ook films maakt.
Oorspronkelijk zou de film Anhedonia (anhedonie, het onvermogen om plezier te hebben) heten, maar deze titel werd als onverkoopbaar beschouwd en drie weken voor de première veranderd in Annie Hall. De titelrol wordt gespeeld door Diane Keaton, die eerder een relatie had met Allen. De film kan gedeeltelijk worden beschouwd als een autobiografische verfilming van hun relatie. De naam van het titelpersonage verwijst hier onder andere naar: “Hall” is de geboortenaam van Diane Keaton, “Annie” is haar koosnaampje. Ook zijn er veel overeenkomsten tussen Woody Allen en zijn personage, Alvy. Toch heeft Woody Allen altijd ontkend dat hun relatie model stond voor de film.
Uiteindelijk besluiten ze dat ze te veel van elkaar verschillen en gaan ze uit elkaar, waarna Annie naar Los Angeles vertrekt om daar door te breken als zangeres. Alvy realiseert zich dat hij nog steeds verliefd is op Annie, en reist haar achterna. Annie is ondertussen ingetrokken bij een belangrijke Hollywoodbaas (gespeeld door zanger Paul Simon). Alvy weet niet te aarden in het door hem als leeghoofdig ervaren Californië. Als hij beseft dat hij en Annie te verschillend zijn om een relatie aan te kunnen gaan, keert hij alleen terug naar New York. Later ontmoeten ze elkaar weer, ditmaal als vrienden.
In Annie Hall experimenteert Allen met een reeks aan filmtechnieken voor het komische effect, waaronder split screen, ondertiteling om de ware bedoelingen achter de dialogen van de personages bloot te leggen, het doorbreken van de vierde wand door het publiek direct in de camera aan te spreken en animatie. Ook is er sprake van magisch-realisme. Via flashbacks maken de personages scènes mee die zij nooit hadden kunnen meemaken: zo levert Annie commentaar op Alvy’s jeugd, waarin hij opgroeit in een huis onder een achtbaan op Coney Island, en is Alvy getuige van Annies vorige relaties.
De film bevat ook de favoriete filmscène van Hugo Claus: wanneer zijn zus haar onfortuinlijk wedervaren vertelt met een blind date (“He tied me to the bed and then… he shit on me!”), vraagt Woody Allen droogweg: “Why?” Dat vond Hugo Claus fantastisch. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 