Op 1 april 1983 ging Studio Brussel van start met Jan Schoukens als nethoofd en twee jaar later viel hij al meteen in de prijzen. Naast de prijs voor het beste televisieprogramma reikten de Radio-en TV-critici ieder jaar immers ook de zogenaamde Klokke Roeland uit voor het beste werk dat er op de radio wordt geleverd. En dat jaar ging de prijs niet naar een bepaald programma, maar wel naar een zender in z’n geheel, namelijk Studio Brussel, « omwille van de constante hoge kwaliteit van de muziek en de presentatie in een eigen moderne stijl », aldus het juryrapport. Daarom greep ik toen naar de telefoon en vroeg aan het « hoofd » van Studio Brussel (én de benen ?), Jan Schoukens, om in het kort nog eens het ontstaan van deze zender te schetsen.
Jan Schoukens : Op 1 april zal het drie jaar geleden zijn dat een project dat in de koelkast lag bovengehaald werd, namelijk een jonge hoofdstadradio maken. Daarvoor werd uit de bestaande dienst drie mensen getrokken : Jan Hautekiet, Paul de Wijngaert en ikzelf. De bedoeling was dat wij de ochtendspits en de avondspits zouden begeleiden. Dat had wel het nadeel dat wij tussendoor bestaande programma’s moesten overnemen van BRT 1 of BRT 2. Op die manier kun je natuurlijk nooit een zender profileren. Bovendien hebben we in de aanvangsfase heel wat pech gehad. We hebben zowat alle kinderziekten moeten doormaken, tot we dan eindelijk toch wat meer kansen kregen toen er ook nog een middagspits bij kwam. Hiervoor werden opnieuw twee mensen aangetrokken : Bert Geenen en Frank Simoens. In mei van het tweede jaar zijn we er dan na veel lobbyen in geslaagd al die blokken dicht te naaien, waardoor we wel een gedeelte van de avondspits verloren, maar dat verlies woog niet op tegen de winst die we hadden om deze zender te profileren. Nadien kregen we de toelating voor een kaderuitbreiding van technisch personeel zodanig dat we de zendtijd op dit moment hebben kunnen opdrijven tot 18 u en er ook nog een blok op zondag hebben kunnen bijnemen.
— Hebben de jongste evoluties op radiogebied, en dan bedoel ik uiteraard de zogenaamde « vrije » radio’s, een en ander niet verhaast ?
J.S. : Radio maken is zeker niet door de vrije radio’s uitgevonden, hé. Reeds in ’69-’70 waren wij op de BRT zelf met een popsectie bezig, die toentertijd misschien wel wat geïnspireerd was op de piratenzenders. Daarna is er inderdaad een beetje een verstarring opgetreden, waaruit dan het fenomeen van de vrije radio’s is gegroeid, maar als je het goed nagaat speelden die voor een groot deel toch nog steeds in op wat er nog aan gefrustreerde « piraten » rondliep. Ik zou dus zeker niet zeggen dat de vrije radio’s voor ons een inspiratiebron geweest zijn, maar het fenomeen kan er wel toe bijgedragen hebben dat ons project wat vroeger uit de koelkast werd gehaald, dat wel ja.
— Maar de behandeling van de informatie is toch wel typerend, niet ? Jullie brengen nieuwsflitsen, geen echte nieuwsuitzendingen…
J.S. : De bedoeling is dat wij aan « instant information » doen : het nieuws geven van zodra het binnenkomt. Daar slagen wij voorlopig echter niet in omdat wij afhankelijk zijn van de radio-nieuwsdienst en die mensen werken wel degelijk naar nieuwsuitzendingen toe. Wat wij echter wel doen is het nieuws opdelen (binnenland, buitenland, sport…) en er dan muziek tussenschuiven.
— U bent niet bang dat dit uiteindelijk tot een soort vertrossing leidt ? Voor duiding is er in zo’n conceptie niet veel plaats, vrees ik.
J.S. : Van bij het begin reeds hebben wij er wél duiding bijgenomen, hoor, maar dan niet van de strikt politieke onderwerpen. Maar bijdragen van « Actueel » over jeugdproblematiek of derde wereld b.v. die hebben wij steeds uitgezonden.
— Is Studio Brussel dan een « jeugdzender » ?
J.S. : Wij zijn met een boutade begonnen. We hebben gezegd : wij werken voor luisteraars van 15 tot 45. Waarom 45 ? Omdat wij dachten dat we de moeilijke jongens van de jaren zestig toch nog moesten mee hebben. De generatiekloof ligt immers vóór dat publiek van Stones- en Beatlesfans. Wat niet belet dat sommige huisvrouwen van meer dan zestig jaar verwoede Studio Brussel-fans zijn.
— Er wordt nochtans gefluisterd dat Studio Brussel eerlang zou verdwijnen ten voordele van een « popzender ». Maar dat is dan toch niet helemaal hetzelfde ?
J.S. : Wij zijn alvast nooit gelukkig geweest met de benaming « popzender ». Ik zou dat enkel als werktitel willen beschouwen. Dat is immers een begrip dat zeer snel evolueert. Anderzijds zal zo’n zender zich toch steeds moeten profileren binnen bestaande structuren — een zender waar alles kan, dat zit er niet in, dat weten we allemaal. Vandaar dat wij het liever een « jongerenzender » zouden willen noemen, met een « jonge » aanpak.
En is niet jong wie zich jong voelt? Welaan dan!
Referentie
Jan Draad, Jan Schoukens aan het lijntje, De Rode Vaan nr.4 van 1986
dagelijks iets degelijks 