Tien jaar geleden: Godfried-Willem Raes geschrapt van Facebook

Op 1 april 2013 – en neen, het was geen aprilgrap – werd Godfried-Willem Raes (blijkbaar voor een tweede keer) voor een volle maand geschrapt van Facebook. Nu niet omwille van het posten van een foto maar wel door in een commentaar kritiek te leveren op de censuur door Facebook naar aanleiding van de FKK-foto van Angela Merkel die door anderen werd gepost en door FB weggecensureerd. Nochtans een mooie foto, schrijft God-Wil op zijn eigen website, en hij heeft gelijk. Maar het is natuurlijk geen toeval dat hij zich hiervoor engageert, want zelf is hij in 1980 ook al opgepakt en tot een gevangenisstraf veroordeeld toen hij (iets té voortijdig blijkbaar, want ondertussen kan het wél) opkwam voor een naaktstrand. Ik heb het hierover in de Minibrokjes in de Rode Vaan nr.23 van 1981…

De deelnemers aan een (op « censuurbandjes » na) naakte protestbetoging in Blankenberge vorig jaar werden deze week door de correctionele rechtbank van Brugge ongemeen zwaar bestraft : 4.000 fr boete of een maand effectieve gevangenisstraf.
Dat heeft uiteraard als gevolg dat die mensen nu ook over een strafregister beschikken en dat terwijl de meeste werkzaam zijn in openbare dienst! Als bezwarende omstandigheid werd immers aangerekend dat het naaktprotest in aanwezigheid van minderjarigen gebeurde (alhoewel door niemand – dus ook niet door « verontruste ouders » -klacht werd neergelegd). Duidelijk hinkt de wet hier nog ver achterna bij wat reeds herhaalde malen wetenschappelijk werd vastgesteld: naakt heeft geen enkele invloed op een normaal kind (dat sommige kinderen door hun ouders op dit gebied volstrekt « abnormaal » worden opgevoed laten we hier buiten beschouwing).
En tenslotte ook nog deze bedenking. Bij de BRT-berichtgeving werd aan de bekendmaking van de straffen de versoepeling van de monokini-regeling gekoppeld. Het moet zonder meer duidelijk zijn dat deze twee zaken niets met elkaar hebben te maken. Het recht op passief zonnebaden in monokini heeft helemaal niets te zien met de aanspraak om je gewoon, vrij, naakt te mogen bewegen. Het tweede is een normale, gezonde ontplooiing, terwijl het eerste iets heeft van een typisch Belgisch compromis. Maar zoals het spreekwoord zegt : beter één monokini in de hand dan…
Alles gaat opperbest…
… in de beste der werelden. Zo orakelde destijds de cynische Voltaire en aan hem moesten we terugdenken als we dinsdag pagina acht van Het Volkske opensloegen. « PS tevreden over staalplan », « CVP voldaan met onderwijsakkoord », zelfs « Koning in de sterrenwacht van Shanghai »…
Wie echter helemáál niet tevreden of voldaan is dat is Jan met de Pet die de BTW weer drastisch ziet stijgen. Op de voet gevolgd door de benzineprijs en dat terwijl de koopkracht steeds meer wordt aangetast. Maar allé, zult ge zeggen, de zon schijnt toch. Ja salut ! Met die verhoging van de BTW is een pintje bijna niet meer te betalen !
Crisiswinsten und kein Ende
Tractionel (de vroegere maatschappij Traction et Electricité) boekte voor het « crisisjaar » 1980 zo maar eventjes 937 miljoen frank winst. Dat betekent een stijging van twaalf procent ten opzichte van 1979. Toch vindt afgevaardigd-beheerder Philippe Cols dat er geen sprake van kan zijn dat de tarieven zouden worden verminderd, zoals Mark Eyskens in één van zijn zeldzame luciede ogenblikken opperde. Bovendien vindt Tractionel dat we nog niet genoeg kerncentrales hebben. Tegen 1995 wensen zij er tenminste vier nieuwe bij. Als we — met zo’n mentaliteit — 1995 hálen…
Geknakte levens
Dat de bureaucratie slachtoffers maakt, wist u reeds. « Geknakte levens », jawel. Letterlijk zelfs. Voor het Europese parlement worden er immers jaarlijks zo maar eventjes zevenhonderd bomen « geknakt ». Die moeten dan dienen om papier te leveren vooral de paperassen die met de werking gepaard gaan.
Eén en ander heeft ook te maken met het feit dat er zeven werktalen zijn in het parlement. Maar oppassen dat we het kind hier niet met het badwater weggooien. Een Fransman (natuurlijk !) kwam al onmiddellijk aandraven met het voorstel om die werktalen te beperken tot drie. Naast de taal van Molière wilde hij wel node die van Shakespeare en Goethe dulden, maar het Italiaans, het Grieks, het Deens en het Nederlands vielen al onmiddellijk uit de boot. Over cultuurimperialisme gesproken. Zou er hier voor onze Esperanto-vrienden geen toekomst weggelegd zijn ?
Geknakte levens (vervolg)
Zoals we vroeger reeds hebben aangestipt : De Standaard heeft het behoorlijk moeilijk met al de aantijgingen van corruptie aan het adres van christen-democratische bewindslieden. Dit dagblad voor staatkundige, maatschappelijke en economische belangen springt dan ook gretig op een berichtje in Trends als zou de afgezette administrateur-generaal van de RTT, Germain Baudrin, nu schnabbelen als raadgever inzake telecommunicatie voor verscheidene Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen.
Buiten het feit dat het hier dus zeker geen « geknakt leven » betreft, zoals De Standaard vorige week nog wilde laten uitschijnen, vragen wij ons af of b.v. staatssecretaris Akkermans in een nabije toekomst nog een b(l)oeiende oude dag te wachten staat in één of ander Aziatisch land, waar hij b.v. hospitalen zou laten bouwen of zo…
Bij de rijkswacht
Terwijl op het proces tegen de twee rijkswachters die een Tunesiër halfdood ranselden en bestalen lachwekkend lage straffen worden geëist, lazen we in de krant nu weer het volgende bericht. Voor het houden van een wat luidruchtig communiefeest, ergens in Vorst, begon de politie de vader van de feesteling af te rossen in zoverre dat hij werkonbekwaam werd. Zijn echtgenote wilde de rijkswacht ter hulp roepen maar kon van louter aandoening het telefoonnummer niet draaien. Gelukkig maar. De twee van de Tunesiër hadden eens moeten komen opdagen…