Vandaag wordt de Nieuw-Zeelandse actrice Lucy Lawless, geboren als Lucille Frances Ryan en bij ons vooral bekend is geworden door haar titelrol in de televisieserie Xena: Warrior Princess, 55 jaar.
In een soort van SM-outfit trekt Lucy Lawless hierin ten strijde tegen het Kwaad met haar trouwe vriendin Gabrielle (Renée O’Connor) aan haar zijde. Nu heb ik wel eens een aflevering gezien, waarin Xena moeder blijkt te zijn van een zoontje dat ze ergens heeft moeten achterlaten, maar toch kent de serie vooral een lesbische aanhang. De makers spelen daar doelbewust op in, ook al willen ze geen expliciete lesbische scènes inlassen (‘t is tenslotte een avonturenverhaal voor de jeugd), maar anderzijds geven ze toe dat de dubbelzinnigheid in de relatie tussen Xena en Gabrielle gewild is. Niet te verwonderen dat de lesbische beweging in de V.S. sindsdien “Xena nights” organiseert, waarin in aangepaste kledij zwaardgevechten uit de serie worden overgedaan. Zou hier ook het adagium gelden: “My sword is bigger than yours”? Niemand minder dan Monica Lewinsky blijkt alvast Lucy Lawless boven de sigaar van Bill Clinton te verkiezen. Anderzijds mag men het personage niet verwarren met de actrice, want Lawless zelf is braaf getrouwd met Rob Taport, waarmee ze een zoon heeft. Bovendien heeft ze nog een tien jaar oudere dochter uit een vorig huwelijk.
Filip Huysegems ontleedt het feuilleton in De Standaard van 10/11/1999. Nadat hij heeft opgemerkt dat Xena het enkel moeilijk heeft met slechteriken van haar eigen geslacht (mannen zijn doetjes voor haar), gaat hij verder: “In de scenario’s klinkt een uitgesproken vrouwelijke toon door. Soms wordt een bekend verhaal in een feministische toonaard herschreven. In de Xena-versie van de Trojaanse oorlog beslist Helena eigenmachtig bij de waanwijze Paris weg te gaan. Het spel met man/vrouw-rollen gaat tot op de rand van wat haalbaar is in een populaire serie: wanneer in de Griekse stad Amphipolis de mooiste vrouw gekozen wordt, gaat de trofee naar Miss Artiphys, een transseksuele man. (…) Niet alleen door de herijking van man-vrouwrollen valt dit feuilleton op tussen de pulp-fictie. Radicaler nog is Xena’s lesbische relatie met haar reisgezel Gabrielle. Dat is behoorlijk gewaagd voor een mainstream-feuilleton. De makers hebben dan ook de nodige rookgordijnen aangelegd. Er passeren al eens mannen in Xena’s leven, wat niet wegneemt dat nadien haar hart opnieuw naar Gabrielle uitgaat. De ware aard van hun relatie wordt subtiel gesuggereerd in broeierige scènes: de twee wassen elkaar in bad, strelen elkaars haar, fluisteren lieve woorden… Een keer kan er zelfs een hartstochtelijke kus af, gecamoufleerd doordat Xena via een tijdelijke zielsverhuizing even een mannenlichaam in bezit neemt.”
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 