Het is al tien jaar geleden dat Vic Nees is overleden. Ik moest zijn overlijden vernemen uit de Gazet van Antwerpen van wijlen mijn ouders, want mijn eigen krant (Het Nieuwsblad) vond het alweer niet nodig dit te vermelden. Of ze dachten misschien: Vic Mees, die is toch al dood? Maar het gaat natuurlijk niet over de legendarische Antwerp-speler, maar over de Mechelse koorleider, al was die wellicht een even grote voetbalfan als die andere Vic (denk maar aan zijn “Voetbalgavotte”).
Ik heb Vic (Nees dus) nog ooit de vergadering van de Adviesraad voor Muziek tot spoed weten aanzetten omdat het die avond een belangrijke voetbalmatch was. Al ben ik zelf geen voetballiefhebber, als wielerfanaat kon ik het toch appreciëren dat iemand van de Raad buiten de muziek nog andere interesses had.
Ik herinner me ook nog een andere anekdote over Vic, die vooral de organisatoren van de concerten in de Gentse Sint-Michielskerk zal interesseren. In principe kregen organisatoren van gratis concerten van de Raad immers geen subsidie. Dat lijkt ergens logisch, maar de Sint-Michielsconcerten vonden plaats midden in de Gentse Feesten en die willen toch vooral het gratis karakter beklemtonen. Daarom vond ik het absurd dat men de organisatoren als het ware wilde aansporen om die regel te doorbreken, uitgerekend dan nog voor “ernstige” muziek, waarvoor de luisterbereidheid van het Gentse Feesten-publiek sowieso al veel kleiner is…
Ik zie de scène nog zo voor me. We zaten in een grote zaal met de tafels en stoelen in een groot vierkant opgesteld en Vic zat rechts van mij, dus zijn gelaatsuitdrukking kon ik niet zien. Na mijn pleidooi om de organisatoren ondanks de reglementen toch een subsidie toe te steken, vroeg Vic:
– Ga jij anders wel eens naar de kerk?
Ik: Nee, tenzij bij een begrafenis of zo.
Vic: En ga jij naar die Sint-Michielsconcerten?
Ik: Natuurlijk, anders zou ik daar toch niet voor pleiten?
Vic: Dan stel ik voor dat we die subsidie toekennen, op die manier gaat gij ook nog eens naar de kerk!
En geloof het of niet, de subsidie werd inderdààd toegekend, tegen de reglementen in. Ik moet er nog altijd mee lachen als ik eraan denk.
De liefhebbers van Vics eigen religieuze werken kan ik verwijzen naar een CD die destijds op het Vox Temporis-label van Gentenaar Florian Heyerick is verschenen en waarbij Vic Nees zelf zijn geliefde BRTN-koor dirigeert. De composities van Vic Nees zijn, zoals hijzelf zegt, “weloverwogen traditioneel”. Daarmee wordt aangegeven dat hij enerzijds het Vlaamse koorleven uit een verstarde romantische traditie heeft gehaald, maar dat hij anderzijds het publiek niet wil afschrikken met verregaande compositietechnieken.
Vic Nees verleende ook zijn medewerking aan de Dree Peremans-productie Vive le geus. Deze productie verschilt in niet geringe mate van de twee voorgaande (« De IJslandsuite » en « Het Zwarte Goud »). Indien Wannes van de Velde niet opnieuw de « kop » van de productie was, zou ik zelfs aarzelen om ze in dezelfde lijn te situeren. Naast hem treffen we immers Felicie Verbruggen aan (een nieuwe naam, maar een onverbiddelijk talent) en ook Paul Rans die we nog kennen van bij Rum, maar wiens zangstijl ik altijd al iets te pathetisch heb gevonden. Maar meer nog dan dat doen de arrangementen van Walter Heynen en vooral de aanwezigheid van het BRT-koor van Vic Nees deze bewerkte geuzenliederen iets meer gekunsteld, iets « schoolser » klinken dan de mijnwerkers- en vissersliederen.
Nu anderzijds, was ik het ook niet altijd eens met Vic. Op de Adviesraad voor Muziek van december 1996 vernam ik immers dat Anima Eterna, het orkest van Jos Van Immerseel, virtueel failliet was, nadat de belastinginspectie even was langsgekomen… Die was daar wellicht op gevallen omdat de boekhouding van Anima Eterna een jaar eerder een onvoldoende had gekregen. Dat is ondertussen wel rechtgetrokken. Daarom kreeg Jos net als Kuijken, Herreweghe en Van Nevel een miljoen méér geadviseerd, ook al ging er wel een lange discussie aan vooraf omdat er zo weinig Vlamingen in meespeelden, maar kwaliteit werd uiteindelijk dan toch belangrijker geacht. Echter ook omdat hij geen Vlaamse muziek programmeert. En dit was een argument van Vic Nees. Maar gelukkig werd hij hierin niét door de meerderheid van de Raad gevolgd.
Ter gelegenheid van zijn dood waren er ook twee lezers die hierop reageerden. Eerst was er Werner Lyssens uit Temse: “Vic Nees heeft ook jarenlang meegewerkt aan het Vlaams Muziektijdschrift (later Gamma). Hij was ook als musicoloog o.m. geïnteresseerd in het werk van Arthur Wilford. Hij voelde zich met Wilford als componist verbonden, temeer omdat zij beiden op 8 maart geboren werden.
Ik leerde Vic Nees kennen via het ANZ en wij voerden enkele jaren correspondentie met elkaar over Arthur Wilford. Temeer omdat er nog onvolledigheid was over Wilford’s verblijf in Dresden, waar hij na zijn huwelijk in Londen ging wonen, gedurende twaalf jaar.
In 1976 werd door het Davidsfonds te Temse een Wilfordherdenking georganiseerd, die omwille van organisatie-afspraken in 1977 plaatsvond in de Feestzaal van het Gemeentehuis.
De Wilford-CD’s met ondermeer koormuziek uit zijn Dresdenperiode werden uitgevoerd door het Vlaams Radiokoor o.l.v. Vic Nees. En twee kamermuziekwerken door het Eugène Ysaÿe Ensemble.
In het inlegboekje staat dat Wilford vrijgezel was, dat is dus niet juist. Hij huwde met Rosalie Tercelin, een gescheiden bankiersdochter uit Brussel.
Vic Nees en ikzelf zijn dus generatiegenoten, en toen hij 65 jaar werd, besloot hij te stoppen met historisch onderzoek, om zich volledig te wijden aan compositie.”
En daarna was er ook dirigent Silveer Van den Broeck: “Een schitterende BRT-collega, een fenomeen in de koormuziek en de koordirectie, een BRT-koor op het allerhoogste niveau onder zijn deskundige leiding en bovendien een eenvoudig gebleven kunstenaar en mens… Superlatieven schieten gewoon te kort om de kwaliteiten van deze uitmuntende musicus te omschrijven…”
Referenties
Ronny De Schepper, Voortaan artiestenmis in Sint-Michielskerk, Het Laatste Nieuws, 10 juni 1994
Ronny De Schepper, Verpozen met klassiek, Het Laatste Nieuws, 13 juli 1994
Ronny De Schepper, Opnieuw artiestenmis, Het Laatste Nieuws, 18 november 1994
Ronny De Schepper, Opnieuw artiestenmis, Het Laatste Nieuws, 16 december 1994
Ronny De Schepper, Orgelklanken onder regen of zon, Het Laatste Nieuws, 12 juli 1995
dagelijks iets degelijks 