Deze week twee opmerkelijke zaken in de krant. Op maandag munt Sander Schimmelpenninck de kwalificatie “treurtukker”. En daags daarop kondigt Peter Winnen zijn vertrek aan als columnist bij De Volkskrant. Hij is 65 en wil het wat kalmer aan gaan doen. Hij heeft besloten om met pensioen te gaan, aldus het berichtje. Wie weet, misschien wil hij wat vaker gaan fietsen, want een oude liefde roest immers niet.
Nou lijkt mij het neerpennen van een paar honderd woorden per week geen Sisyphus arbeid (hoor mij nou). Maar wellicht dat die beloning van een hand vol zilverlingen ook niet meer zo levensreddend is in het zicht van de nakende AOW.
Van de andere kant, de bron raakt natuurlijk wel langzaamaan opgedroogd. En wordt de deadline steeds nijpender. Ga d’r maar aan staan om daarbij je inzichten met een licht psychologisch danwel filosofisch gekruid sausje te overgieten.
Prompt verschijnt er in de krant een roerend dankwoord aan Peter, als ingezonden brief. Van ene André van den Berg uit Hengelo (O.). Een treurtukker. Mag ik dat zo zeggen, ja dat mag ik zo zeggen. Hij zal Peter’s epistelkes node gaan missen. “Je wist altijd op poëtische en indringende wijze wanhoop, pijn en geluk van de topsporter te verwoorden” dixit André.
Ik heb nog eens teruggegrepen op een foto uit mijn archief van 8 maart 1985. Etappe van Carprentras naar Gréoux in Parijs-Nice. Peter op kop. Zo te zien best content en relaxed de camera inblikkend, na winst de vorige dag in de ploegentijdrit. Ongetwijfeld onder impuls van de Rooien Bert. Geen spoor, althans zichtbaar, van de door de voornoemde heer Van den Berg aangestipte “voortreffelijke waanzin van de topsport”. Maar zoals Cruijff al zei: “Je gaat het pas zien als je het doorhebt”. Later, veel later dus.
Een goede vriend van mij schreef na zijn pensionering een boek met de titel ”De nieuwe vrijheid” en ging weer fietsen. Vorige week kwamen we Peter tegen op de koersfiets in Oeldere. Goed ingepakt, de pedalen geselend (meenden wij te zien), maar wel zonder zo’n jeugdig ogende kekke ijsmuts.
Theo Buiting, 2 maart 2023
dagelijks iets degelijks 