“Uiteraard” stonden de Verenigde Staten aan de wieg van de fiets (zij het dan met de uitgeweken Fransman Pierre Lallement, die zijn opleiding nog had gehad bij de broeders Michaux, de ontwerpers van de fiets met pedalen), maar zeker niet aan die van de wielerwedstrijden! Toch waren ze er al bij al vroeg bij met de oprichting van The Boston Bicycle Club, vandaag precies 145 jaar geleden.
De Verenigde Staten stonden wel aan de wieg van de zesdagen. Over het algemeen wordt weliswaar aangenomen dat de eerste individuele zesdaagse plaatsvond op 25 februari 1878 in Londen, maar het evenement werd pas populair toen in 1891 de eerste zesdaagse werd gehouden in Madison Square Garden in New York. Eén van de eerste vedetten was niemand minder dan… een zwarte! De 27-jarige Jan Boesman uit Gentbrugge heeft in 2008 over hem een boek geschreven.
Marshall W.Taylor was bevriend geworden met de blanke rijkeluiszoon bij wiens ouders die van Marshall in dienst waren. Op die manier kreeg hij een afgedankte fiets in zijn bezit, waarop hij al vlug allerlei kunstjes kon uitvoeren, zoals we dat nu nog kennen bij trial of bij kunstrijden. Een fietsenverkoper in Indianapolis vroeg hem dan ook deze kunstjes te komen vertonen vóór zijn fietsenwinkel om op die manier publicitetit te maken voor het nieuwe vervoersmiddel. Dat deed hij in een oud uniform uit de secessieoorlog en zo kreeg hij de bijnaam van “Major” Taylor.
Die fietsenverkoper organiseerde elk jaar ook een wedstrijd. Op aandringen van zijn baas nam Marshall deel aan de wedstrijd en won. And the rest is history, zoals men dan zegt. Major Taylor kwam in het begin van de twintigste eeuw zelfs naar Europa en lag zo onrechtstreeks zelfs aan de basis van het ontstaan van de Ronde van Frankrijk. Maar dat is weer een heel ander verhaal.
Major Taylor betwistte – en won – hier in Europa uiteraard wedstrijden op de baan, die waren toen (vóór de “uitvinding” van die fameuze Ronde van Frankrijk dus) immers veel populairder dan wegwedstrijden. Voor de eerste Amerikaan die een wielerwedstrijd won op het vasteland moesten we dan ook wachten tot 1935, voor de genaamde Joseph Magnani. In 1947 zou hij zevende (en laatste) worden in het wereldkampioenschap in Reims, dat was de beste plaats van een Amerikaan tot Jock Boyer voor de pinnen kwam in 1980 met een vijfde plaats in Sallanches.
Maar vóór Boyer was er eerst nog Ted Smith, die op 9 mei 1992 op 63-jarige leeftijd overleed in Cheektowaga (N.Y.). Smith was Amerikaans kampioen geworden op 16-jarige leeftijd in 1945 en verlengde zijn titel in de twee daarop volgende jaren. In 1948 nam hij deel aan de Olympische Spelen en nadien werd getracht met hem als trekpleister het fameuze zesdagencircuit in de V.S. te doen herleven. Dat mislukte en toen kwam Smith naar het vasteland, waar hij in 1950 een wegwedstrijd won.
Later, in 1976, Mike Neel of Berkeley, California, rode on the Italian professional team Magniflex and finished 10th at the worlds pro road race in Ostuni, Italy. His performance at the time represented a major advancement for American cycling. Magnani’s previous seventh place had been forgotten by a new generation that reported Neel had achieved the highest-ever placing at the world’s by an American.
But the Yankees made their first entrance, with some name, in pro cycling with Jonathan Boyer. Jonathan Boyer became professional in the team of Renault. This was a French team with nothing but French riders, only the Luxemburger Didier was a foreigner. So it was quite strange that an American yankee joined the respectable French team. He was active as an amateur in France and he gathered some good results. Those results were of course the foundation of his pro contract. Jonathan Boyer did never become what they expected from him but he gathered some good results. In 1981 he was also the first American to enter the Tour de France. But the race of his life was definitely the worldchampionship in 1982, where he was on his way to be the worldchampion, when a member of his own team and a fellow countryman went after him. At the end of 2002 Boyer made headlines again, however not in a favourable way. He was accused of child abuse since 1997. As the girl was consenting, he escaped the most severe punishment, but still he did some time in prison. Not surprisingly, as the girl was 17 in 2002. Which means that she was only 12 when the relationship started! Als een soort van boetedoening vertrok Boyer daarna naar het voormalige oorlogsgebied in Rwanda, waar hij zich met succes bekommerde om een aantal jongeren die het wilden proberen in de wielersport.
The teammate who went after Boyer was the man of the future Greg LeMond. By the way Greg LeMond didn’t become worldchampion in 1982: he was beaten in the sprint by the Italian bomb Giuseppe Saronni.
Selectieve bibliografie
Jan Boesman, De vliegende neger en de kleine koningin, Major Taylor en het begin van de Tour de France, uitgeverij L.J.Veen, 2008.
Peter Joffre Nye, Hearts of Lions: history of American bicycle racing, W.W.Norton & company, 1988.
Peter Joffre Nye & John Howard, Pushing the limits, WRS Publishing.
dagelijks iets degelijks 