Maurice De Wilde mocht veertig jaar geleden vernemen dat ook de tv-critici zijn documentaire reeks over « De Nieuwe Orde » hadden gelauwerd. De sterreporter van de BRT viel alzo een zoveelste onderscheiding te beurt voor een programma dat een enorm werkstuk te noemen is en dat een schat aan materiaal bevat over het politieke leven in ons land, vóór en tijdens de oorlog. Maar dat er op eerder stroeve vorm van de reeks wel iets aan te merken viel — zoals een confrater zegde en schreef — daar konden ook wij inkomen.
Daarom hadden wij graag enkele eervolle vermeldingen zien toegekend worden aan programma’s die meer tv-mindend opgevat werden. Er gingen in dat opzicht wel enkele stemmen naar « De soldaat Johan » van Jef Cassiers, naar « Het leven dat wij droomden » van Robbe De Hert, naar de « Kijk mensen » over demente bejaarden, naar « Een mens die sterft » en zelfs naar de « Cinemanie »-presentator. Maar niemand onder hen kon zich uiteindelijk echt doorzetten. Zodat wij moeten besluiten dat de meeste tv-critici nog altijd inhoud boven vorm stellen, wanneer een perfecte harmonie tussen beide evenwel het streefdoel zou moeten zijn. Waarmede wij de bekroning van « De Nieuwe Orde » en van Maurice De Wilde niet willen afvallen. Wij trachten haar enkel in een ander daglicht te plaatsen.
De noeste werker Maurice De Wilde zal trouwens wel nooit rust en vrede kennen. Nu heeft men hem weer een proces aan het been gelapt omdat er in zijn “Nieuwe Orde”-reeks gezegd werd dat enkele Belgische krijgsgevangenen op het einde van de oorlog nog bij het Waals Legioen verzeild geraakten. Smaad en eerroof heeft een ere-kolonel gezegd zonder de feiten als dusdanig te ontkennen. Tevens wordt De Wilde (en de BRT) het leven zuur gemaakt omdat “De Nieuwe Orde” nu zonder de uitdrukkelijke toestemming van alle personen die in de reeks aan het woord komen op de RTBF loopt, zelfs al nemen de aansluitende debatten op die zender soms een heel verdachte en ietwat revanchistische wending aan. En zo zal het waarschijnlijk nog verdergaan. Een logisch iets zeggen sommigen. De Wilde heeft een slecht karakter. Hij treedt op als een krijgsauditeur. Hij maakt de mensen af. Zou het niet eerder voor de aard van de onderwerpen zijn die hij in zijn nu al lange loopbaan steeds weer met verbeten ijver aangesneden heeft – dat de topreporter van de BRT zoveel moeilijkheden kent? Van in zijn “Panorama”-tijd (met het bekende thema van Zoltan Kodaly) tot op heden heeft hij het aan de stok gehad met lieden die niet gediend waren met zijn onthullingen, met zijn dossierkennis. Het is de inhoud en niet de vorm van zijn reportages die velen in knellende schoentjes heeft gestoken.
Referentie
Lode De Pooter, Inhoud boven vorm? De Rode Vaan nr.6 van 1983
dagelijks iets degelijks 