De Zwitserse intendant van de Vlaamse opera, Aviel Cahn, mocht tien jaar geleden uit de handen van N-VA-voorzitter Bart De Wever de Ebbenhouten Spoor-prijs in ontvangst nemen. “Aviel Cahn is iemand die bewijst dat integratie geen fabeltje is,” aldus De Wever. Maar Cahn werd niet enkel gehuldigd omwille van zijn snelle integratie, maar ook voor de nieuwe wind die hij door de opera liet waaien: “Hij verlaagde de drempel en doet er alles aan om een nieuw publiek aan te boren.”
Het zag er dus naar uit dat de cultureel veel geplaagde N-VA, na de benoeming van Jan Briers jr. als gouverneur voor Oost-Vlaanderen, aan een inhaalbeweging bezig is op het culturele vlak (*). Dat de voorkeur van de partij daarbij blijkbaar eerder uitgaat naar de klassieke muziek dan naar, zeg maar, hiphop of trash, kan mij alleen maar plezieren.
Aviel Cahn zelf bedankte naar verluidt in accentloos Nederlands, waarbij hij vooral zijn vriendin Clara Cleymans bedankte: “Het bed is altijd de beste leraar om een taal te leren.” Ondertussen zijn ze alweer uit elkaar, het was dan ook een unlikely couple. Ik dacht nog: hoe hebben die twee elkaar ooit gevonden. Maar nadat ik Clara een zekere Pommeline uit Temptation Island had zien imiteren in Tegen de sterren op, wist ik het wel: het kwam door haar grote hersenkwabben…
Aviel Cahn studeerde rechten en muziek, was manager van het China National Symphony Orchestra, leidde de opera in Bern en werd in 2009 de jongste Europese operadirecteur. Hij staat bekend om zijn samenwerking met de invloedrijke regisseur Guy Joosten, met de Duitse componist Christian Jost en met (ondertussen wijlen) toneelschrijver Dario Fo. ‘Opera is geen museum uit het verleden’ is een van zijn credo’s.
Ronny De Schepper
(*) Het zou de partij helaas niet lukken, zoals vooral Jan Jambon tien jaar later mocht ondervinden. Jan Briers jr. zou trouwens later voor de CD&V opkomen.
dagelijks iets degelijks 