In december 2021 heb ik “Echte kerels dansen niet” van Norman Mailer gelezen (Tough Guys Don’t Dance, 1984). Het is vandaag precies honderd jaar geleden dat hij werd geboren.
Norman Kingsley Mailer werd geboren in New Jersey op 31 januari 1923, maar op zijn vierde verhuisde hij al naar Brooklyn in New York. In 1939 werd hij toegelaten tot Harvard, waar hij in 1943 afstudeerde in luchtvaarttechniek. Een jaar later werd Mailer opgeroepen door het Amerikaanse leger en diende hij als marinier in de Filipijnen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Gebaseerd op deze ervaringen publiceerde hij in 1948 zijn debuutroman The Naked and the Dead, die in 1998 werd opgenomen in de lijst van de honderd beste Engelstalige boeken van de 20ste eeuw, opgesteld door de Amerikaanse uitgever Modern Library.
In 1955 was Mailer een van de medeoprichters van de krant The Village Voice. Eind jaren zestig werd Mailer samen met auteurs als Tom Wolfe en Truman Capote een van de voormannen van de New Journalism, een stroming binnen de journalistiek waarin non-fictie artikelen werden geschreven alsof het een roman betrof. Mailer viel daarin op door in zijn journalistieke stukken zichzelf in de derde persoon enkelvoud (in de ‘hij-vorm’) op te voeren. Zijn meest succesvolle boek in deze stijl was The Armies of the Night, waarin hij over zijn deelname aan een demonstratie tegen de Vietnamoorlog schreef. In 1969 won hij voor dit boek zowel de National Book Award als de Pulitzer-prijs in de categorie non-fictie.
Mailer ontving zijn tweede Pulitzer-prijs in 1980 voor het boek The Executioner’s Song, zijn relaas over de tot de doodstraf veroordeelde Gary Gilmore. Verder schreef hij biografieën over onder meer Pablo Picasso, Lee Harvey Oswald en Marilyn Monroe.
In zijn fictie was Mailer een nazaat van Ernest Hemingway: net als Hemingway schreef hij veelal over macho’s, die voelden dat ze hun mannelijkheid moesten bewijzen. Dit is ook het geval bij “Echte kerels dansen niet”, zoals de titel zelf al aangeeft. Deze titel (in het boek p.134) is wellicht afkomstig uit het boksen, al moet ik toegeven dat de Nederlandse vertaling (Frans Bruning) daar meer aanleiding toe geeft dan de oorspronkelijke Amerikaanse titel (*). Maar kijk, ik heb gelijk, want in 1987 verfilmde Mailer zelf zijn roman en won daarmee een Razzie als slechtste regisseur. De film werd verder nog genomineerd voor zes andere Razzies, o.m. ook voor Ryan O’Neal en Isabella Rossellini, de twee hoofdvertolkers… Maar op de onvolprezen Internet Movie Database wordt de titel verklaard: “Roger Donoghue was the prizefighter thanked by Norman Mailer for telling him the anecdote that resulted in the title. The anecdote was: Frank Costello, the Murder Inc. honcho, and his gorgeous girlfriend greet three champion boxers in the Stork Club. Costello demands that each, in turn, dance with the woman, and each nervously complies. The last, Willie Pep, suggests that Mr. Costello dance. Costello replied: Tough guys don’t dance.” Maar dat was niet zoals ik dacht dat het betekende (“dansen” in het boksen is volgens mij de tegenstander ontwijken), zodat ik toch nog op mijn honger blijf zitten… (De Costello-anekdote komt ook in het boek zelf voor, p.137, als repliek van de vader op een verhaal van de boksende zoon, dat meer mijn interpretatie uitgaat.)
Want een ander prominent terugkerend thema in Mailers werk is de vader-zoon relatie: andere voorbeelden zijn die van de sergeant met zijn jonge soldaten in The Naked and the Dead, die van de spion met zijn mentor in Harlot’s Ghost, die van Jezus Christus met God in The Gospel According to the Son. Norman Mailer werd weleens beticht van misogynie. Zo zou hij volgens feministische critici relatief veel seksueel geweld in zijn werk hebben opgevoerd, waarbij veelal wordt verwezen naar een incident uit 1960, toen hij in benevelde staat zijn tweede vrouw, Adele Morales, op een feestje met een mes neerstak. Hoewel verwond weigerde ze aangifte te doen, waardoor Mailer er met een voorwaardelijke gevangenisstraf vanaf kwam. Desalniettemin schuwde hij daarna de aandacht nooit, en in 1969 deed hij zelfs een mislukte gooi naar het burgemeesterschap van New York.
Norman Mailer trouwde zes maal en kreeg in totaal acht kinderen; hij had één stiefzoon. Hij overleed op 84-jarige leeftijd door acuut nierfalen in New York op 10 november 2007, een maand nadat hij een longoperatie onderging. (Wikipedia)
Ronny De Schepper
(*) Over vertaling gesproken. In de advertentie voor de partnerruil is er tot tweemaal toe (de tweede keer p.238) van “geen met goud beklede douches”. Dat heeft natuurlijk geen enkele zin. Volgens mij staat er in het origineel “golden showers” en betekent het dus dat men niet aan plasseks wil doen.
dagelijks iets degelijks 