Aimé Termont was in de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw een straatfenomeen bij volksfeesten: een ziereluuper of een hardloper. Het lopen, afgewisseld met ter plaatse huppelen, door straten van steden en gemeenten – waarvoor hij telkens een toestemming moest aanvragen – was zijn broodwinning.
Op kermissen, dekenijfeesten, braderies, jaarmarkten, de Gentse Feesten… was hij aanwezig met andere volksfiguren. Hij liep in een soort uniform: een short, een marselleke (onderlijfje) of koereurstriekootsje (rennerstruitje) en hield één of meerdere collectebussen in de hand. Een verleden als atleet en bokser had zijn fysiek op peil gebracht en hij had een afgetraind lichaam behouden. Het geld dat hij ophaalde, was niet alleen voor eigen rekening maar ook voor heel wat – vooral – Gentse liefdadigheidsinstellingen als de keulders of weeskinderen. Voor zijn diensten als hardloper ten voordele van goede werken en zijn prestaties als bloedgever werd hij op 22 februari 1957 op Radio Luxemburg gehuldigd vandaar dat hij ook wel den bloedleupere genoemd werd. Aimé Termont bleef lopen, niettegenstaande hij ook een dagje ouder werd, tot hij in januari 1968 overleed. Met hem verdween een van de laatste hardlopers, een eigenaardig beroep dat volgens enkele toenmalige journalisten dagtekent uit de tijd van Breughel. Begin 2013 bracht ‘t Spelleke van Drei Kluite een blijvende hommage aan Aimé Termont door Peter Van Haelter in dat personage toe te voegen aan de Vaaste Bende. Ook zij schenken de opbrengst van de collectebus (integraal nu) aan een charitatief doel.
Freek Neirynck
Referenties
Lode Hoste: Gent – ‘De zeerloper Aimé Termont’, Oostvlaamse Zanten, jg.1968, pp.135-136
Paul Van de Woestijne: Heemkundige bijdragen uit het Meetjesland. Vijf Eeklose volksfiguren, 16/ pp.105-121
dagelijks iets degelijks 