Het is vandaag al dertig jaar geleden dat de Italiaanse wielrenner Severino Rigoni is overleden. Hij is vooral bekend als baanrenner, maar op bovenstaande foto van de Wielersite zien we dat hij ook op de weg zijn mannetje kon staan. Op het criterium in Wenen behaalde hij (rechts) de derde plaats na de Zwitser Oscar Plattner (links) en de lokale renner Rudi Valenta (midden).
Hij begon als baansprinter, maar behaalde tussendoor in 1936 toch ook een zilveren medaille in de ploegenachtervolging op de Olympische Spelen van Berlijn (samen met Bianchi, Gentili en Latini). Het goud moesten ze aan Frankrijk laten (Goujon, Charpentier, Le Nizerhy en Lapébie).
Vanaf het einde van de jaren veertig gaat hij zich echter toeleggen op het zesdaagsewerk. Aan de zijde van Fernando Terruzzi wint hij in 1949 al meteen de zesdaagse van Berlijn en worden ze tweede in New York achter de Australiërs Arnold en Strom.
Een jaar later worden ze winnaar in New York en tweede in Hannover na het legendarische (maar op dat moment al “hoogbejaarde”) Duitse koppel Kilian-Vopel.
In 1951 winnen ze Münster, worden tweede in Berlijn en München en derde in Londen. Ook in 1952 behalen ze samen nog enkele mooie ereplaatsen, maar in 1953 verkiest Terruzzi om in Algiers met de Spanjaard Miguel Poblet aan te treden. Ze winnen ook en Rigoni moet aan de zijde van Adolfo Leoni met de zevende plaats tevreden zijn. Daarom gooit hij het over een andere boeg en steekt met de Italiaanse Argentijn Bruno Sivilotti de grote plas over om in 1956 de zesdaagse van Rio de Janeiro op zijn naam te schrijven en een jaar later die van Sao Paolo, eveneens in Brazilië. Rigoni is op dat moment al bijna 43 jaar en het zal dan ook zijn laatste kunststukje zijn.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 