Gisteren is in Forli de gewezen Italiaanse wielrenner Ercole Baldini overleden.
Baldini was één van de eerste Italiaanse namen die ik (*) als jonge jongen kon uitspreken. Ercole Baldini! Ercole Baldini! “La Locomotiva di Forli” noemden de tifosi hem. En zo zag hij er op mijn (bid)prentjes uit de vroege jaren zestig ook uit. Ercole Baldini, had immers, dat zie ik nu nog, een kop om een beetje bang van te zijn. Echt een locomotief uit roeping. Lang heeft de carrière van Ercole Baldini evenwel niet geduurd. Olympisch kampioen in 1956, winnaar van de Giro en wereldkampioen in Reims in 1958. Daarna was het over. Het was immers alles of niets met dat explosief talent van Ercole! Ercole… Ik kan het niet helpen maar die voornaam van Baldini doet me ook nu nog onwillekeurig aan Hercules denken.
(*) Paul Rigolle in “Het hart van Bitossi“
dagelijks iets degelijks 