Het is vandaag ook al vijf jaar geleden dat de Luxemburgse wegrenner Jean-Pierre Schmitz is overleden. (Men mag hem niet verwarren met de één jaar oudere veldrijder Jean, bijgenaamd Jängy, Schmit en uiteraard ook niet met de Belgische pistier Pierre Schmitz).
In 1952 werd hij kampioen van zijn land bij de amateurs vóór Francis Gelhausen en Edy Hein. Alhoewel in de jaren vijftig het Luxemburgse wielrennen wel degelijk iets voorstelde, lijken dit wel twee nobele onbekenden, maar die Gelhausen was hem een jaar later toch ook maar te vlug af in de Ronde van Oostenrijk (en opvallender nog: de lokale vedette Adolf Christian werd naar de derde plaats verwezen).
In 1954 kreeg Schmitz dan een profcontract bij Terrot, waar de meeste Luxemburgers een plaats hadden gevonden, en hij won al meteen de ronde van zijn land, vóór zijn land- en ploeggenoten Charly Gaul en Marcel Ernzer. Ook werd hij tweede in de Dauphiné Libéré vóór Nello Lauredi.
Een jaar daarop behaalde hij wellicht zijn meest opvallende uitslag. Indien er niet onze landgenoot Stan Ockers was geweest, dan was de man in Frascati zowaar wereldkampioen geworden!
In 1957 stond hij opnieuw op het podium van de Dauphiné. Deze keer werd hij voorafgegaan door de Fransen Marcel Rohrbach en René Privat. Hij won in diezelfde periode wel de Midi Libre vóór Frans Schoubben en Valentin Huot. Vanaf dat jaar reed hij voor St.Raphael-Geminiani (zie bovenstaande foto).
In 1958 won hij opnieuw de Ronde van Luxemburg en wéér werd hij derde in de Dauphiné, deze keer achter twee andere Fransen Louis Rostollan en Francis Pipelin. Hij werd ook kampioen van Luxemburg, opnieuw vóór Gaul en Ernzer (ja, er mochten toen wel een paar goede renners uit het groothertogdom komen, maar ’t waren natuurlijk wel altijd dezelfden). Hij werd ook 37ste in de Tour de France, zijn beste uitslag in deze prestigieuze wedstrijd. Bovendien was hij toen één van de weinige ploegmaten van winnaar Charly Gaul die Parijs haalden.
Alhoewel… in 1956 (de Tour van Walkowiak) werd volgens de Wielersite veldrijder Jängy Schmit 36ste. Dat lijkt me straf. Het was op zich al straf dat Schmit & Schmitz (het lijkt wel Janssen en Janssens ofwel Dupont en Dupond) samen aan de start stonden, maar volgens mij was Jängy er reeds na de elfde rit uitgestapt, terwijl Jean-Pierre wel degelijk als 73ste de 331km lange etappe van Montluçon naar Parijs heeft uitgereden!
In zijn nadagen zou Schmitz nog mee verhuizen naar de EMI-ploeg van Charly Gaul, waar de meeste Luxemburgers opnieuw samen troepten, maar grote successen zou hij niet meer behalen. Zoals gewoonlijk volgde er in 1961 nog het traditionele “jaar teveel”. Hij reed toen in België voor Libertas en in Spanje voor Kas, maar een krak die daarvan fotomateriaal kan te voorschijn toveren!
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 