Tijdens het weekend van 7 en 8 november 1987, traditiegetrouw uitlopend tot 11 november, had de jaarlijkse geldinzameling van 11.11.11 plaats. Het is echter reeds een goede gewoonte geworden dat de nadruk bij 11.11.11 niet meer uitsluitend is komen te liggen op dat financiële aspect (alhoewel… uiteindelijk is het natuurlijk « om de poen te doen »), maar wel op de politieke en maatschappelijke bewustwording die ermee gepaard gaat. Een bewustwording van iedere Belg in het algemeen, maar van de leden van onze regering in het bijzonder. Daarom is het toch wel erg jammer dat minister Olivier van openbare werken gevallen is over de campagne-affiche van dit jaar, die u hierbij afgedrukt ziet. We vroegen aan campagneleider Leo Leys of dit nu een erge opdoffer is voor 11.11.11…
Leo Leys: Er is géén probleem. Ik heb persoonlijk gevraagd aan minister Olivier of die affiche de baan op kon, de man zei nee, waarop ik weer: o.k., dan hangen we gewoon een andere op. Zo simpel is het. U moet weten dat wij van openbare werken als enige de toelating hebben om die affiches langs rijkswegen aan te brengen met de verzekering dat ze niet zullen worden weggehaald. Dat is een enorme geste en impliceert dus ook een zekere vriendelijkheid. Overigens, die affiche zal voor de rest zozeer aanwezig zijn dat er geen enkel probleem is van zichtbaarheid. Alleen langs de rijkswegen zullen we dus een affiche verspreiden die, laat ik zeggen, complementair is aan de affiche die we normaal voorzien. Dat is de fameuze zwarte affiche met daarop de tekst « omdat honger een onrecht is ».
— Die herinner ik me nog van vorige campagnes, ja. U zou volgens de krant « De Morgen » toch aanvankelijk nog getracht hebben minister Olivier ervan te overtuigen dat dit niet op de val van deze regering sloeg…
L.L.: Natuurlijk. Niet aan Olivier zelf, maar aan zijn kabinetschef heb ik uitgelegd dat we een algemene kritiek hadden op de Belgische politiek omdat men te weinig belangstelling heeft voor de derde wereld en dat dit de draagwijdte van die affiche is. Hun interpretatie is echter dat het een aanval zou zijn op de regering. Nou goed, wij hebben het zo niet bedoeld, dat doen we niet, maar als zij dat zo interpreteren dan valt het natuurlijk te begrijpen dat zij zeggen : dat kan de baan niet op ! En dan kan ik dat wel betreuren, maar verder heb ik daar geen moeite mee.
— En nu de zaken toch zo staan, tussen ons gezegd en gezwegen, het is wel degelijk een allusie op Happart?
L.L.: Bah, het is ruimer dan Happart, hé. Ik draai het om : de derde wereld is zo belangrijk en die komt nooit op de politieke agenda. In dat opzicht zijn er nog wel wat meer kleinigheden dan alleen maar Happart die wél op de agenda komen, niet?
— Eigenlijk wou u echter vooral vier concrete initiatieven bekendmaken waarvoor 11.11.11 parlementaire steun zoekt en zelfs al zou hebben gevonden. Kunt u die nog vlug even opsommen, want in al dat gehakketak zouden die op de duur nog verloren gaan…
L.L.: Wel, ten eerste vragen wij kwijtschelding van de schulden van de minst ontwikkelde landen. Een tweede zaak die wij vragen is een selectieve verhoging van de multilaterale bijdragen ook weer voor de minst ontwikkelde landen. Ten derde vragen wij dat het bestaande overlevingsfonds sneller zou worden uitgevoerd. En ten vierde vragen wij dat er een onderzoek zou komen naar de werking van het ABOS. Dat zijn de vier concrete actiepunten voor dit jaar.
— En dat zou dus allemaal haalbaar zijn, naar ik verneem, ondanks de bezuinigingen waarmee we rond de oren worden geslagen en waarvan jullie trouwens meestal het eerste slachtoffer zijn ?
L.L.: Het is wel zo dat die schuldenlast nauwelijks geld kost. Dat is over dertig jaar gespreid en dat komt voor de komende jaren slechts op enkele tientallen miljoenen, dat is dus twee keer niks eigenlijk. Het enige wat wél kost is die selectieve verhoging van die multilaterale bijdrage. Maar België heeft zich geëngageerd om 0,7% van het BNP te halen, dat staat in de regeringsverklaring, nou dan moet men daar ook maar eens werk van gaan maken, want op dit moment is het nog maar 0,48. En dat overlevingsfonds dat is er, dat is niets nieuws. Men heeft daar zelfs geld voor, als men dat wil, via de Nationale Loterij. Dat is dus allemaal het probleem niet. Het probleem is wel dat men er eens echt voor rond de tafel moet willen gaan zitten om er ook iets aan te doen. Dat men het niet langer als een « kleinigheid » beschouwt…
Waarmee de gewraakte affiche eigenlijk haar zin heeft bewezen, maar goed, het zij zo. Als het voor 11.11.11 geen probleem is, dan voor ons ook niet. Als de actie maar succes heeft, dat is het enige wat wij wensen. En zij ook waarschijnlijk.
Referentie
Jan Draad, Leo Leys aan het lijntje, De Rode Vaan nr.42 van 1987
dagelijks iets degelijks 