Vijftien jaar later: een ander komisch duo Abbott & Costello

Zou dat nu toeval zijn of …? Dag op dag vijftien jaar na het “debuut” van Laurel & Hardy als komisch duo, kreeg een ander komisch duo, Bud Abbott (links) en Lou Costello (rechts) een eigen radioshow…

Het zal wel toeval geweest zijn, want Abbott en Costello werkten al samen in 1935 als komieken in het vaudeville-theater. Vanaf 1938 begonnen ze voor de radio te werken, maar dus nog niet in een eigen show (wel in The Kate Smith Hour). Hier speelden ze verschillende sketches die later in hun films zouden terugkeren. Omdat luisteraars moeite hadden hun stemmen uit elkaar te houden, ook al omdat hun spitse dialogen zo snel gingen, nam Costello een hoge kinderlijke stem aan. Het succes van deze radioshows zorgde ervoor dat ze in 1939 een rol kregen in een Broadway revue.
In 1940 werden ze door Universal Studios aangenomen als filmacteurs. In hun debuutfilm One Night in the Tropics (1940) stalen ze de show met verschillende klassiek geworden momenten, waaronder “Who’s on First?”. Deze sketch draait rond twee mannen die een baseballwedstrijd bijwonen, waarbij de volgende spelers meedoen: “Who”, “What” en “I Don’t Know”. Abbott probeert Costello deze informatie bij te brengen, maar Costello heeft het maar niet door. Later zouden sommige versies van deze sketch tot tien minuten lang worden uitgesponnen. Ikzelf vind die sketch helemaal niet grappig (Who en What als eigennaam had mits enige suspension of disbelief nog gekund met I Don’t Know doet de deur dicht) en vooral erg vervelend. Dan nog liever de “Hoe lang is een Chinees?”-grap uit “In de Gloria”. Maar in die tijd dachten de mensen daar anders over en de film lanceerde hun carrière op het witte doek. Hun tweede film, Buck Privates, (1941) maakte van hen miljonairs. Abbott en Costello beperkten zich tot komische sketches en acts die ze al tijdens hun theatercarrière hadden kunnen oefenen en de rest van de films werd door muzikale intermezzo’s opgevuld. In totaal maakten ze tijdens deze periode 36 films, waarvan een aantal films cultklassiekers zijn geworden: Hold That Ghost, Who Done It?, Pardon My Sarong, The Time of Their Lives, Buck Privates Come Home, Abbott and Costello Meet Frankenstein, and Abbott and Costello Meet the Invisible Man (“I would have liked to have seen that!” “There was nothing to see,” Roman Polanski in “The fearless vampire killers”).
Bud Abbot huwde Betty Smith in 1918 en Costello Anne Battler in 1934. De Costellos hadden vier kinderen, de Abbotts adopteerden er twee. Beide komieken kampten met een gokverslaving en hadden last van serieuze gezondheidsproblemen. Abbott leed aan epilepsie en werd alcoholist om de pijn te verdrinken. Costello leed aan reumatische koorts en in 1943 verdronk zijn bijna één jaar oude zoontje in zijn zwembad.
In 1945 ontstond er ruzie tussen de komieken nadat Abbott een huisknecht aannam die ervoor door Costello was ontslagen. Costello weigerde vervolgens tegen Abbott te praten, behalve wanneer ze optraden. Hun films uit 1946 werden dan ook opgenomen zonder dat ze samen in beeld kwamen. In 1947 werd de ruzie opgelost toen Abbott aanbood om Costello te helpen met zijn hulp aan minderbedeelde kinderen.
Hun succes nam tijdens de jaren vijftig af, vooral omdat de komieken uitsluitend hun oude sketches bleven opvoeren. In 1956 werden ze aangeklaagd wegens achterstallige belastingen waardoor ze gedwongen werden een groot deel van hun huis en bezittingen te verkopen, waaronder ook hun filmrechten. Costello probeerde een solocarrière van de grond te krijgen, maar overleed in 1959 op 53-jarige leeftijd aan een hartaanval. Abbott belandde hierdoor in een depressie en probeerde met andere komieken zijn act nieuw leven in te blazen. Ondanks het succes vond hij Costello onvervangbaar (Abbott was eigenlijk de aangever en Costello de echte komiek). Abbott overleed in 1974 aan kanker. (Wikipedia)