In 1987 was het 75 jaar geleden dat het Afrikaans Nationaal Congres (ANC), de bevrijdingsbeweging van Zuid-Afrika, werd opgericht. De KPB bracht dit feit op een tegelijk militante en sfeervolle wijze in de aandacht op 20 februari van dat jaar in de Gentse Vooruit, o.m. door een optreden van de Afrikaanse percussiegroep Bula Sangoma, geleid door Chris Joris (zie ons gesprek « aan het lijntje » in de rv nr 8). Deze zelfde groep opende ook de eerste grote solidariteitsavond die op zaterdag 26 september 1987 plaats had in de Antwerpse Arenbergschouwburg, onder auspiciën van BOA (Boycot Outspan Actie). De grote vedette van die avond was echter Liesbeth List.
Liesbeth List is zowel in Nederland als in Vlaanderen een naam. Zij heeft zich altijd consequent tegen Apartheid opgesteld. Voor de eerste keer bleek dat heel duidelijk toen ze zich uit de productie van een internationale film « Speed » — waarin ze samen met Mia Farrow te zien zou zijn — terugtrok toen bleek dat deze film o.a. door Zuid-Afrikaans kapitaal gefinancierd werd.
In 1982 werkte ze reeds mee aan een solidariteitsconcert dat ter gelegenheid van 70 jaar ANC in Antwerpen georganiseerd werd (zie bovenstaande affiche). Liesbeth List bracht op 26 september een selectie uit haar luisterliedjes. Ze sloot de avond af met het zingen van de Mauthausencyclus van Mikis Theodorakis. Deze cyclus droeg ze op aan Nelson Mandela, aan al zijn medegevangenen en aan allen die gevallen zijn in de strijd tegen Apartheid.
De groep Hei Pasoep stond de artiesten aan het eind van de avond bij in het zingen van het nationaal volkslied van vrij Zuid-Afrika.
Op 6 november had dan een tweede concert plaats in de Warande in Turnhout. De avond werd daar geopend door het Zuid-Afrikaanse duo in ballingschap, Elisabeth Julius en Brian Isaacs. Brian en Elisabeth waren toen voor hun veertiende tournee in Vlaanderen.
Rob De Nijs is na Liesbeth List de tweede grote naam uit Nederland die aan de ANC-concerten meewerkt. Rob De Nijs wilde aan dit concert meewerken om zijn afkeer van Apartheid duidelijk te maken. Zijn betrokkenheid met de situatie in Zuidelijk Afrika bleek ook toen hij enige maanden eerder meewerkte aan een plaatje dat verkocht werd om de hongersnood in Mozambique te bestrijden.
De opbrengst van beide concerten kwam ten goede aan bevrijdingsprojecten in de vluchtelingenkampen. Beide concerten werden, behalve door een ANC-delegatie, ook bijgewoond door een vertegenwoordiging van de Verenigde Naties en van de Organisatie van Afrikaanse Eenheid, door diverse ambassadeurs en door een groot aantal Vlaamse prominenten.
Buiten de zaal bevonden zich een aantal andere, minder prominente, Vlamingen. De Nationalistische Studenten Vereniging, de Oranjejeugd, de Protea-studentenvereniging, het Vlaams Blok, de Vlaams Blok-jongeren, Voorpost, de Vrienden van Zuid-Afrika en Were Di hadden zich immers in een « Comité tegen het Terrorisme » verenigd om te protesteren tegen het feit dat zowel in Antwerpen als in Turnhout deze manifestaties plaats vinden in officiële zalen : het Provinciaal Centrum Arenberg en het Cultureel Centrum « De Warande ». Volgens het « Comité tegen Terrorisme » wil de Boycot Outspan Actie, fondsen inzamelen « die ANC-opleidingskampen moeten steunen ». Dit kunnen deze wakkere Vlamingen onmogelijk goedkeuren omdat zij ervan overtuigd zijn dat het ANC « streeft naar een communistische machtsovername in Zuid-Afrika en dat daarbij o.m. door Oostbloklanden aangebrachte terreuracties en wapens gebruikt worden ».
In de marge van deze concerten heeft de Boycot Outspan Actie zich tot doel gesteld een geschenk aan te bieden aan het ANC. Voor ieder van de 75 jaar van het bestaan van het ANC wil men 10.000 frank aanbieden, wat het totaal op 750.000 frank brengt. Om dat bedrag te bereiken zal men actie-aandelen uitgeven van 100, 250, 500 en 1.000 frank. Door een aandeel te kopen, steunt men daadwerkelijk het verzet tegen de Apartheid. 75% van de opbrengst zal rechtstreeks worden gegeven aan het ANC, de resterende 25% worden besteed aan het solidariteitswerk in België. (P.M. in De Rode Vaan nr.39 van 1987)
dagelijks iets degelijks 