Johnny Logan, artiestennaam van Seán Patrick Michael Sherrard (Frankston, Victoria (Australië), 13 mei 1954), is een Ierse zanger en liedjesschrijver. Hij is vooral beroemd doordat hij namens Ierland driemaal het Eurovisiesongfestival won. Tweemaal deed hij dit als uitvoerend artiest (in 1980 met What’s another year en in 1987 met het door hemzelf geschreven Hold me now) en in 1992 zegevierde hij nogmaals, als tekstschrijver en componist van Why me? (uitgevoerd door Linda Martin). Vanwege dit recordaantal staat hij in verschillende landen ook wel bekend als Mr. Eurovision. (Wikipedia)
Het Eurovisiesongfestival in Brussel is vrijwel vlekkeloos verlopen (9-5-1987). De RTBF is er weliswaar niet in geslaagd zijn filmpje met de namen van de sponsors te verlappen aan de meekijkende zenders (o.a. de BRT), maar die sponsors hadden dan maar zo slim moeten zijn als dat bepaalde merk van bronwater dat zich gewoon in de « toeristische » filmpjes tussen de liedjes had gewurmd.
Boeiende televisie was het evenwel niet, maar daarvoor kan de RTBF uiteraard niet aansprakelijk worden gesteld. Toen de eerste maten van het Noorse liedje weerklonken, wist je al : dit is het Eurovisiesongfestival ! Hier schijnen een soort wetmatigheden te gelden die buiten tijd en ruimte staan. Slechts een paar liedjes tilden zich moeizaam boven de grijze brij uit en daarvan haalde onze (en eenieders) favoriet de Ier Johnny Logan het moeiteloos.
Presentatrice Viktor Lazlo deed haar plicht en liet uitschijnen dat het allemaal erg spannend was ook op een moment dat Logan zelfs mathematisch niet meer kon worden geklopt. Lazlo was overigens ook voor de rest heel behoorlijk, ook al maakte Luc Appermont zich erg druk over het feit dat ze van Rome de hoofdstad van Portugal maakte. Maar hijzelf situeerde het Brusselse Museum voor Schone Kunsten en het Automuseum in Wallonië, dus waarover hebben we het eigenlijk ?
En onze Liliane St.-Pierre ? Ze versprak zich in haar Engelse tekst, maar dat had blijkbaar geen belang want van de Engelse jury kreeg ze toch nog 8 punten. De Belgen en de Nederlanders daarentegen waren weer harteloos tegenover elkaar, wat schril afstak tegen de openlijke vrijage van de Scandinavische landen. Ergerlijker was echter de politieke twist die Turkije en Griekenland uitvochten met Cyprus als inzet.
Echt gortig was het echter niet op, maar achter de scènes van het Eurovisiegebeuren. Dat in de week die eraan voorafging de respectievelijke sponsors hadden gezorgd voor zwelg-en braspartijen alsof er nooit een inleveringspolitiek van Martens VI was geweest, willen we nog op rekening van de opgeklopte euforie schrijven. Maar dat als op het einde van de week de vermoeidheid zich laat gevoelen en de meeste banketten met hopen lekkernijen blijven zitten, die dan zo maar in de vuilnisemmer worden gekieperd, daar moeten wij van kotsen ! (R.D.S. in De Rode Vaan nr.20 van 1987)
dagelijks iets degelijks 