Het is vandaag 140 jaar geleden dat de Amerikaanse dichter Henry Wadsworth Longfellow is gestorven.

Hij is vooral gekend van het epische gedicht “Evangeline” maar eigenlijk kwam het idee niet van hem. Het was zijn landgenoot Nathaniel Hawthorne (1804-1864) die dikwijls een uitgeweken Acadien op bezoek kreeg die hem de legende vertelde van Evangeline, die door de Engelsen naar Louisiana werd gezonden, terwijl haar verloofde ergens anders heen moest. Zij tracht hem met alle middelen terug te vinden, zodat zij, als haar zieke vader overleden is, als oorlogsverpleegster overal rondtrekt. Zij ontmoet haar verloofde in een hospitaal, maar tegen de tijd dat ze weet dat hij het is, is hij al overleden. Hawthorne vond dat hij echter niet de geschikte man was om zoiets tot een roman om te werken en daarom gaf hij de opdracht door aan zijn vriend Longfellow, die daarop in 1847 het bekende lange episch-lyrische gedicht “Evangeline” schreef. Dat er echter ook veel Longfellow inzit, bewijst de merkwaardige overeenkomst met Goethes “Hermann und Dorothee”. Goethe was Longfellows grote voorbeeld en vooral de pastorale elementen zijn bij hem ontleend.
Daarom dient te worden toegegeven dat “Evangeline” wel een heel “persoonlijke” reflectie is op de gebeurtenissen, zodanig dat het niet de moeite loont om het werk te lezen “uit historisch oogpunt”. Het verhaal (voor zover men het een “verhaal” kan noemen) concentreert zich volledig op de liefde tussen Evangeline Bellefontaine en Gabriel Lajeunesse, die door de gebeurtenissen in Canada elkaars spoor bijster raken. Evangeline vindt Gabriel slechts weer in een dorp aan de voet van de Ozark Mountains (p.94), wanneer hij ligt te sterven tijdens een pestepidemie. Zijzelf sterft kort nadien eveneens (niemand minder dan… Konsalik heeft dit thema later in licht gewijzigde vorm aangewend). Bij de weinige zaken die we leren over de tocht van de Acadiens naar het zuiden, is dat de route van de meeste vluchtelingen wel degelijk over Pennsylvania, Ohio en Kentucky liep (p.77). Daarnaast leren we ook dat hun verhouding met de indianenstammen niet éénduidig was. Zo waren ze wel bevriend met de Shawnees, maar de Comanches (“Camanches” schrijft Longfellow p.93) waren hun vijanden (net als de Apachen stonden zij als “bloeddorstig” bekend, ook in hun relatie met andere indianenstammen, zoals juist de Shawnees).
Dolores del Rio speelde de hoofdrol in de filmversie uit 1929 en de van oorsprong Canadese rockgroep The Band maakte ook een nummer met als titel “Evangeline”.
“L’Evangéline”, “le journal national des Acadiens”, uit New Brunswick (Canada) bestaat dan weer sedert 23 november 1887 als weekblad en zou van juli 1931 tot augustus 1932 als dagblad verschijnen, maar door de economische crisis moest men daarna weer overschakelen op een wekelijks magazine. Op 12 september 1949 verscheen het blad echter opnieuw dagelijks en op krantenformaat. Er waren zo’n achtduizend abonnees. Op 27 september 1982 gaat het blad echter definitief op de fles en komen een honderdtal werknemers op straat te staan. (Alcide)

Ronny De Schepper

Referentie
Longfellow Henry Wadsworth, Evangeline, gebruikte editie : New York, Signet Classics, 1964.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.