Het is vandaag veertig jaar geleden dat de Fransman Marc Gomez totaal onverwacht Milaan-Sanremo kon winnen.
De Bretoen was een neoprof, dus dat leek veelbelovend, maar hij was wel al 27 jaar want hij was heel lang liefhebber gebleven. Zo verrassend was het dan ook weer niet dat dit uiteindelijk zijn grootste internationale succes zal blijven. Op nationaal vlak werd hij wel nog kampioen op de weg in 1983. In 1985 werd hij ook nog winnaar van de open Ronde van Zweden.
Eigenlijk was dit één van de zeldzame keren dat de traditionele vroege ontsnapping het tot op de eindstreep kon uitzingen. Alain Bondue, een landgenoot van Gomez (derde op bovenstaande foto), kon hem nog het langste gezelschap houden, maar hij viel in de afdaling van de Poggio en zo kreeg Marc Gomez de eindzege in de schoot geworpen. Pas twee minuten later won Moreno Argentin de sprint voor de derde plaats van een groepje dat te laat in de tegenaanval was getrokken. Hij klopte Francesco Moser, Tommi Prim, Claudio Bortolotto (volgens mij ook nog een overblijver van de vroege vlucht, namelijk de tweede renner op de foto) en Silvano Contini. Veertig seconden later bolde onze landgenoot Patrick Versluys (vierde op de foto) eenzaam over de streep. Het peloton zou pas op 4’30” voor de dertiende plaats sprinten. Roger De Vlaeminck toonde zich hier de sterkste vóór Jan Raas, Fons De Wolf, Jan Bogaert, Greg LeMond, Eddy Planckaert en Noël De Jonckheere.
Ook Lode De Pooter wijdde er een stukje aan in zijn televisierubriek voor De Rode Vaan:
De wielerwedstrijd Milaan-San Remo (20-3-82) is geëindigd met de verrassende zegepraal van de Fransman Marc Gomez (foto). Het wereldkampioenschap veldlopen te Rome (21-3-82) zag de meer verwachte Ethiopiër Kedir als eerste over de meet gaan. Beide sportlui verdienden het omdat zij zich tenvolle ingezet hadden. Meer gaan wij over hun prestaties niet vertellen daar het hier in de eerste plaats om een TV-rubriek handelt. Dus liever een woord over de technische kant van de realisaties. De RAI begon telkens flink maar volhardde niet in… het goede. De ultieme bergjes in de wielerklassieker bleken te zwaar om beklimmen en het lichtlopend crossparcours lag te hobbelig voor de telelens van de camera. Kon dit alles niet op voorhand beter uitgetest worden? De RAI is misschien sterk in shows en TV-films maar op het gebied van mobiele sportverslaggeving kan zij nog veel bijleren. Zelfs van onze BRT.
Referentie
Lode De Pooter, De RAI volhardde niet, De Rode Vaan, 25 maart 1982
dagelijks iets degelijks 