25 jaar geleden ontving ik een brief van minister Martens (foto Paul Van Welden via wikiportret.nl) waarin mij werd medegedeeld dat ik het mandaat van mijn voorganger in de adviescommissie voor muziek (klarinettist Walter Boeykens) mocht voleindigen…
Vele jaren later (in 2024 om precies te zijn) kom ik er op een vrij toevallige manier achter de gewezen minister Martens in zware financiële problemen zit. Een paar uittreksels uit een interview dat Steven De Bock met hem heeft gehad in Het Nieuwsblad van 17 november 2023 (“Oud-minister Luc Martens spreekt voor het eerst: “Ik heb niets meer. Gelukkig zijn er nog mensen die boodschappen voor mij willen doen”).
Kan u uitleggen hoe u überhaupt zo in de problemen kon komen?
“Ik kan en wil daar niet veel over zeggen. Het is een privékwestie, en ik wil niet nog meer bruggen opblazen. Alleen dit: ik had met een lening een appartement in Cadzand gekocht en gerenoveerd. Het zat in de verhuur. Maar op mijn 77 wilde ik niet meer om de haverklap naar daar rijden om alles in orde te brengen. Ik heb beslist om het weer te verkopen, maar dat eindigde in een discussie. Het gevolg was dat er in mijn financiën plots een gat werd geslagen van 600 à 700.000 euro.”
Maar u hebt nadien veel meer geleend dan 700.000 euro.
“Je kan een put van 700.000 euro niet vullen door 700.000 euro te lenen, want dan maak je gewoon een nieuwe put. Ik heb gezocht naar investeringen die konden helpen om het geld snel terug te verdienen, want ik wilde die schuld niet nog jarenlang met me meesleuren.”
En dat waren investeringen in cryptomunten?
“Ten dele. Omdat je daarmee op korte termijn veel kan goedmaken. Als je eerlijk behandeld wordt tenminste. Maar ik ben bestolen. Onder meer door een trader die een goede reputatie leek te hebben. Tot ik een bedrag van 120.000 euro had verzameld en dat wilde innen, moest ik eerst taksen en kosten betalen. Ik was wat verbaasd, maar betaalde. Een eerste keer. Dan een tweede keer omdat die man zei dat hij niets gekregen had. En toen verdween hij. Ik heb nooit meer iets van hem gehoord.”
Hoe overleeft u momenteel eigenlijk, nu er beslag is gelegd op uw bezittingen en uw pensioen?
“Ik heb geen enkel inkomen momenteel. Ik ben afhankelijk van wat mijn vrouw nog binnenbrengt. En er zijn gelukkig nog mensen die willen helpen, die boodschappen voor mij willen doen.”
“Ik ben met mijn investeringen begonnen met drie doelen. Ik wilde voor mezelf en mijn vrouw een comfortabel leven. Niets luxueus. Af en toe iets gaan eten, af en toe naar de opera. Zo bedoel ik comfortabel. Daarnaast wilde ik mijn kleinkinderen kunnen helpen. En ik wilde sociaal iets betekenen. We hebben bijvoorbeeld een kippenboerderij in Ethiopië helpen bouwen. Daar droomde ik van. Maar ik heb geleerd hoe snel mislukking succes kan verdringen.”
dagelijks iets degelijks 