“Het geleid bezoek aan de luchtkastelen van B.”, de nieuwste productie van kindertheater Stekelbees is hun fantasierijkste, grappigste en verrassendste tot nu toe geworden. Hopelijk wordt het langdradige begin (de officiële opening van de tentoonstelling) eruit gehaald en dan wordt het meteen ook hun gaafste productie.
Over het “verhaaltje” valt niks te zeggen want het is een aaneenschakeling van visuele gags, pure kolder en sterke muzikale nummers op een vlotte, associatieve manier, zonder echt bindmiddel. De nieuwe aanwinst, Jan De Bruyne van Radeis, heeft al meteen sterk zijn stempel gedrukt op het theater, zeer tot onze voldoening overigens.
In een dergelijk concept kan het dan ook niet anders of de appreciatie van kinderen en volwassenen gaat enigszins uit elkaar lopen. Dat wil niet zeggen dat het geen kindertheater meer zou zijn, maar wel dat kinderen door andere elementen in het spektakel worden aangesproken, maar toch nog steeds in die mate dat zij zich volop amuseren. Zo is het typisch dat ikzelf de parodie op het forellenlied van Franz Schubert (met De Bruyne als een soort van Miel Hullebroeck en Herwig De Weerdt als punker), met daarop aansluitend een spetterend sambanummer, het hoogtepunt (de rest van het artikel ontbreekt, daarom gaan we maar over naar de bespreking van de tweede elpee van Stekelbees…)
Sedert John Lennon op dramatische wijze om het leven kwam en zo de speculaties op een Beatle-reünie fataal de kop indrukte, hield nog maar één vraag de goegemeente bezig: waar blijft de tweede elpee van Stekelbees? Inderdaad, van zodra vaststond dat de eerste (“Als wij willen spelen”) uit 1978 ondanks de gebrekkige technische kwaliteit en een lamentabele distributie bij het jonge volkje een klassieker was geworden (wie kent niet “Vlechtemieke”, “Meester Fluwijn” en “Dag”?) werd een tweede elpee in het vooruitzicht gesteld, die nog beter zou zijn. Dat kon trouwens moeilijk anders…
Maar wegblijven deed ze. Het wachten werd echter beloond want ‘Ondersteboven” (zo heet ze) is uitgegroeid tot een meesterwerkje in het genre. Immers, wat wil je ? De technische kwaliteit (mixing, opname, persing) is nu oneindig veel beter, Herwig De Weerdt zingt beter (meer ingehouden, meer genuanceerd) en de Stekelbezen zijn over het algemeen veel vaardiger geworden op hun respectievelijke instrumenten. Zodanig zelfs dat de inbreng van gehuurde studiomuzikanten tot een minimum werd herleid. De groep klinkt dan ook hechter, wat b.v. ook op zogenaamde kinderbals goed is te horen.
Rock’n’roll zal wel steeds het meest bekende ingrediënt van Stekelbees blijven. Bijgevolg ontbreken ook op deze elpee niet een paar schitterende rocknummers als “Zenuwlied”, “Babierock”, “Lieza” en vooral “Ik voel me goed”, dat niets te maken heeft met het nummer van Johan Verminnen, maar dat werkelijk een riem onder het hart moet zijn van vele kinderen van gescheiden ouders.
Op deze elpee zijn vele gimmicks van de vorige overgenomen. Die neem je of die laat je. Zo is er weer een verhaaltje (vorige keer verteld door wijlen Louis Paul Boon nu door Guus Kuijer), deze maal omlijst door twee plezante stukjes uit de achttiende eeuw, uitgevoerd door het Corbetta-ensemble. Ook is er weer een “ernstig” lied en niet toevallig (want vorige keer was dat ook het geval met “Tuinlied”) is het weer een van onze lievelingsnummers. Het is overigens tegelijk de titelsong van de elpee.
Dan is er ook nog “Vreemd”, een lied over rassentegenstellingen, gevolgd door een Turks liedje door schoolkinderen. Jammer echter dat het niet werd vertaald op de binnenhoes waarop verder haast alle teksten staan. “Doebiedoebus” en “Reggaerik” zijn goed, zonder meer.
Nog voor verbetering vatbaar? Jawel, de aanhef b.v. die hoefde voor ons niet en al zingt Laurette Muylaert beter dan Katrien De Vos van de eerste elpee, toch is haar stem even freel als haar persoontje en daarom is ze minder geschikt voor het ruige rockwerk (“Zenuwlied” zou met krachtige stem best een hitje kunnen zijn b.v.), maar eerder voor het cabaretgenre zoals in “Mama” of in een rustig nummer als “Ik ben zo moe”.
Maar hoe goed Stekelbees wel is, kan men nog het best vaststellen als men deze elpee vergelijkt met b.v. die van de Bosuiltjes, die tegelijk is uitgekomen en waarop naast een aantal liederen van Kinderen voor kinderen verder een aantal tunes van kinderseries voorkomen zoals Sesamstraat, Dr.Snuggles, Maja De Bij, Pipi Langkous, De Fabeltjeskrant en Flipper. De Bereboot, Paulus en Calimero staan er ook op maar het is niet de oorspronkelijke muziek, laat staan uiteraard de oorspronkelijke uitvoering want die is zoals gezegd van de Bosuiltjes. Die doen het overigens niet slecht, want kinderstemmetjes hoeven voor ons niet altijd zo puntgaaf te klinken. Anders is het natuurlijk gesteld met het stuk onbenul dat plotseling op de proppen komt om twee Smurfenliederen zingen en het lied van de Marsupilami. Neen, het is niet Vader Abraham, maar toch één van zijn zeven zonen !
Referenties
Ronny De Schepper, Stekelbees voor kinderen, De Rode Vaan nr.52 van 1981
Stekelbees, Ondersteboven, EMI 1A058-19076.
De Bosuiltjes, Kinderen voor kinderen, Bimbo 4MO27-19036.
dagelijks iets degelijks 