De 19-jarige Russin Irina Borbey was samen met een landgenoot de jongste deelnemer aan de Elisabethwedstrijd 1995.
Zij speelde sonate nr.26 in Es (Beethoven), de sonatine op.27 (Absil) en de sonate in h (Liszt), kortom een zeer lang programma. Ze bouwde dan ook onvoorzien een korte pauze in. Maar dat kwam haar blijkbaar ten goede want Mark Lebrocq was op de RTBF euforisch over haar prestatie. Vooral over haar muzikaliteit en minder over het feit dat ze “Rond’eau” uit het hoofd speelde. Dat is immers gewoon “bravoure” (ook Mikkola deed dat trouwens). Borbey studeerde aan de school voor hoogbegaafden en dat merkt men b.v. ook aan het vlekkeloze Frans dat ze spreekt. Toch haalde ze de finale van de Elisabethwedstrijd 1995 niet, al stond Lebrocq zeker niet alleen met zijn mening. Robert Groslot b.v. deelde die. Dat ze gelijk hadden, werd nog datzelfde jaar bewezen, want Borbey won in de zomer een pianowedstrijd in Frankrijk. Op het galaconcert speelde ze het tweede concerto van Saint-Saëns. Ze werd daarbij begeleid door het Orchestre Nationale de France o.l.v. Michel Tabachnik.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 