Het is vandaag tachtig jaar geleden dat mijn vader werd vrijgelaten als krijgsgevangene. Het zou nog tot in december duren vooraleer hij officieel uit het leger werd ontslagen (toch als ik op de teruggave van het uniform mag afgaan; zie foto hierboven), maar veel merkwaardiger vind ik het onderstaande document, waarbij een inventaris wordt gemaakt van zijn bezittingen en dat pas uit het begin van de maand april stamt. Hij was reeds krijgsgevangen genomen op 28 mei 1940 (*). Waar heeft hij dan bijna een jaar lang gezeten?
Het kan bijna niet anders dan dat dit document pas is opgesteld nadat hij daar al een langere tijd was, want anders kan hij toch niet op die korte tijd zoveel avonturen hebben beleefd, inclusief een “bijzondere vriendschap” met een dochter van de boer waar hij te werk was gesteld (waarop mijn moeder – toen nog zijn verloofde – later nog vaak toespelingen zou maken).
Vanuit zijn verblijfplaats zond hij bovenstaande postkaart naar zijn ouders, maar deze is niet precies gedateerd (wellicht onder een omslag die de tijden niet heeft getrotseerd), zodat we op dat vlak niet wijzer worden.
Het nummer van het “Arbeidskommando” dat met Eboldshausen overeenkomt is ook af te lezen op bovenstaande foto, zoals Ruddy Sommereyns opmerkte. Ik heb dan ook met het huidige gemeentebestuur van de fusiegemeente contact opgenomen om meer te weten te komen, maar ik heb helaas nooit antwoord gekregen. Het “don’t mention the war” uit “Fawlty Towers” is blijkbaar nog steeds van toepassing…
Op deze foto staat mijn vader vierde van links op de eerste rij (van de rechtstaanden uiteraard). Wie de man is, die zijn arm om zijn schouder legt, weet ik niet, maar dààrnaast staat een andere Temsenaar, die later ook op de Tuinwijk zou komen wonen en bij wie we af en toe nog op bezoek zijn gegaan, Frans Christiaens (**). Over deze Christiaens vertelde mijn vader altijd het verhaal dat die op een bepaald moment zich eens zo kwaad maakte op een koe die niet naar de stal wilde terugkeren dat hij met een riek in haar kont stak. Daarvan schrok hij zelf nadien wel hevig, want als die koe zou sterven, zou het misschien ook wel zijn kop kunnen kosten… Ze smeerden de koe in met drek en, wonder boven wonder, het beest herstelde en er was zogezegd nooit iets gebeurd (zie foto hieronder). Dergelijke anekdoten zorgden ervoor dat mijn vader een grote fan was van Fernandel, vooral dan in de film waarin hij met zijn Marguerite het hazenpad kiest (“La vache et le prisonnier”).
Ronny De Schepper
(*) 23 mei is de laatste dag waarop het Belgische leger heeft slag geleverd. Ook Louis Paul Boon is tijdens die campagne krijgsgevangen genomen. Aangezien zijn stamnummer 27518 was, moet hij veel vroeger krijgsgevangen zijn genomen, tenminste als de nummering chronologisch gebeurde (maar ik neem aan dat dit inderdaad zo was). Hij werd trouwens ook vroeger weer vrijgelaten (op 23 augustus 1940).
(**) Daarnaast vertelde hij ook over een Franse auteur waarmee hij krijgsgevangen zou hebben gezeten. Hij meende zich te herinneren dat het Jean Giraudoux was (vandaar dat we eens een hele avond op “Rijsel”, zoals we de Franse televisie toen noemden, naar “La guerre de Troie n’aura pas lieu” hebben zitten kijken), maar dat kan niet. Zelf dacht ik dan aan Jean Anouilh, maar dat is ook onwaarschijnlijk. Daarom vroeg ik het maar aan mediafiguur Bart Van Loo, maar die gooide eveneens de handdoek in de ring. Hij verwees me wel door naar prof.Luc Rasson van de UIA en op 12 juli 2018 kreeg ik van deze het verrassende antwoord: “De enige auteur waar ik aan denk is Sartre. Hij was krijgsgevangen tot de lente van 1941. Hij heeft trouwens in het krijgsgevangenkamp zijn eerste stuk geschreven, Bariona, dat, als ik me niet vergis daar ook is opgevoerd.” Ik weet niet of Sartre op dat moment reeds bekend was voor zijn typisch brilletje, anders zou hij de man vlak achter mijn vader kunnen zijn op bovenstaande foto.
dagelijks iets degelijks 