Arnaud Démare wint alweer in de Giro

De Franse sprinter Arnaud Démare (bovenstaande foto: Jean-Pierre Verstraete; onderstaande foto: Erik Westerlinck) heeft na de vijfde en de zesde ook de dertiende rit gewonnen in de Giro d’Italia. In een massasprint (uiteraard) klopte hij heel nipt Phil Bauhaus, terwijl Mark Cavendish op de derde plaats beslag legde. Hiermee is Démare aan zijn achtste overwinning in de Giro toe en daarmee is hij ook de succesvolste Fransman, een resultaat dat hij tot vóór deze Giro nog moest delen met legendarische namen als Jacques Anquetil en Bernard Hinault. Het ziet er ook naar uit dat hij voor de tweede maal het puntenklassement gaat binnen halen, want blijkbaar is niemand anders nog geïnteresseerd in de maglia ciclamino…

Ik heb mij voor Arnaud Démare merkwaardig genoeg tot de Duitse Wikipedia moeten wenden omdat de Nederlandse, Engelse en natuurlijk Franse Wikipedia veel te uitgebreid waren…
Arnaud Démare (Beauvais, 26 augustus 1991) wurde 2009 bei den Junioren Dritter der Europameisterschaft im Straßenrennen und gewann bei den Weltmeisterschaften die Silbermedaille (achter Jasper Stuyven).
Ein Jahr später gewann er nach einem Etappengewinn beim kanadischen Rennen Coupe des Nations Ville Saguenay erneut eine Bronzemedaille bei den Europameisterschaften und feierte im Juli mit dem Gewinn des Grand Prix de Pérenchies seinen ersten Erfolg auf der UCI Europe Tour. Im Jahr 2011 siegte Démare bei der La Côte Picarde, auf zwei Teilstücken des Coupe des Nations Ville Saguenay, der La Ronde Pévèloise und auf einem Teilstück der Tour Alsace.
Ab dem 1. August 2011 fährt Démare für das französische Team FDJ, zunächst als Stagiaire, ab 2012 als Profi. Im August 2012 gelang ihm mit dem Gewinn der Vattenfall Cyclassics in Hamburg sein erster Erfolg bei einem Rennen der UCI World Tour. Am 19. März 2016 gewann Démare den Radklassiker Mailand-Sanremo.
In 2017 wurde Démare zunächst französischer Straßenmeister, anschließend gewann er den Massensprint der fünften Etappe der Tour de France. Nach der neunten Etappe wurde er jedoch wegen Überschreitung des Zeitlimits ausgeschlossen. [Wikipedia]
Het jaar nadien heeft hij de achtste etappe van de Ronde van Zwitserland gewonnen. Na een rit van 123,8 kilometer in en rond Bellinzona bleef hij in de sprint de Colombiaan Fernando Gaviria (Quick-Step Floors) en de Noorse Europese kampioen Alexander Kristoff (UAE Team Emirates) voor.
In de Tour heeft hij nadien dan eindelijk toch de sprintoverwinning behaald die hij al zo lang najoeg. Enerzijds natuurlijk dankzij het feit dat op dat moment de meeste sprinters al naar huis waren, anderzijds misschien ook wel dankzij het feit dat één daarvan (André Greipel) hem had geprikkeld door te beweren dat hij aan de klink van de auto had gehangen (met een knipoog naar zijn overwinning in Milaan-Sanremo destijds). Greipel moest zich daarop verontschuldigen, omdat daar geen bewijzen van waren, maar wat natuurlijk wél waar is, dat is dat de jury in de rit waarin de drie G’s (Greipel, Groenewegen en Gaviria) hebben opgegeven, daarna de tijdslimiet met twee procent heeft verlengd, toen ook Démare buiten tijd dreigde te arriveren.
In 2019 was Démare in de vijfde etappe van de Tour Poitou-Charentes alweer te sterk voor zijn concurrenten, waardoor hij de eindzege pakte met winst in alle vijf ritten. Sterk, maar ik moet er meteen aan toevoegen dat het deelnemersveld zeker niet tot de verbeelding sprak.
Later op het jaar heeft hij de eerste Girozege uit zijn carrière binnengehaald. Hij versloeg in Modena Elia Viviani en Rüdiger Selig, die deze keer zelf meesprintte omdat zijn kopman, Pascal Ackermann, in de laatste kilometer ten val was gekomen. Démare kwam met zijn zege tot op één punt van de ciclamino-leiderstrui van Ackermann en zou ze later zelfs een tijdlang overnemen, maar uiteindelijk zou Ackermann toch de eindwinst behalen.

Vervolgens was hij na de snelste in de tweede rit van de Route d’Occitanie (de vroegere Route du Sud), nu ook de rapste in de slotrit. Arnaud Démare was op papier de snelste man op de deelnemerslijst en dat liet hij dan ook zien met een overwinning in het puntenklassement als gevolg.

Daarna won hij de vierde rit in de Ronde van Wallonië. Hij had nog voldoende jus in de benen na een dag in de vroege vlucht. Arnaud Démare had duidelijk zijn zinnen op deze etappe gezet. De Fransman sprong al vroeg mee in een groepje van zes met daarbij ook Toon Aerts. Het zestal werkte goed samen en reed meer dan zes minuten weg van het peloton. Bij die achterstand kwam de leiderstrui van Loïc Vliegen in gevaar en dus werd er gereden door Wanty-Gobert. Daarop zag Démare het onzinnige van de onderneming in en liet zich inlopen. Op 15 kilometer van de finish werd ook de rest van de vroege vlucht gegrepen. Met de massasprint in zicht probeerden er nog heel wat renners weg te glippen, maar tevergeefs: ook na zijn vluchtpoging was Démare nog de snelste.

In 2020 was hij in een hertekende editie van Milaan-Turijn na bijna 200 kilometer sneller dan Caleb Ewan en Wout van Aert. Op voorhand was al duidelijk dat deze editie van Milaan-Turijn eentje voor de sprinters zou worden. Als gevolg van de hertekende kalender na de coronacrisis, liet de organisatie de aankomst bergop op de Superga links liggen en zo bleef er enkel een overwegend vlak parcours over. Daarna heeft hij na de tweede etappe nu ook de vierde en laatste rit van de Ronde van Wallonië gewonnen. Hij werd meteen ook eindwinnaar, zowel qua tijd als op punten.

Daarna heeft hij voor de derde keer in zijn carrière het Frans kampioenschap gewonnen. De sprinter van Groupama-FDJ verzilverde zijn bloedvorm door in een lastige finale Bryan Coquard en Julian Alaphilippe te verslaan. Vervolgens heeft hij na de eerste en de tweede rit ook de laatste rit in de Ronde van Poitou-Charentes (Fra/2.1) op zijn naam gebracht en meteen ook het eindklassement. De spurtnederlaag tegen Nizzolo in het Europese kampioenschap is op die manier al lang vergeten! 

Daarna heeft hij de tweede etappe van de Ronde van Luxemburg gewonnen. Hij won de massasprint vóór Jasper Philipsen na een ongewone rit. De renners voerden woensdagochtend actie tegen de onveilige situaties op en naast het parcours en begonnen pas te koersen op het lokale circuit, 36km van het einde.

Daarna liet hij ondanks zijn hoogvorm de Tour links liggen en koos voor de Giro. Met succes, want na de vierde, de zesde en de zevende heeft hij ook de elfde etappe gewonnen. Uiteraard heeft hij daarmee een optie genomen op de maglia ciclamino, al bood Peter Sagan wel veel tegenstand. Uiteindelijk wist hij de trui toch naar het eindpodium in Milaan te brengen. Démare boekte in 2020 in totaal veertien overwinningen en was daarmee de zegerijkste wielrenner van dat seizoen. Naast zijn Giro-successen won hij in dat jaar onder meer ook Milaan-Turijn, de Ronde van Wallonië en (voor de derde maal) de nationale Franse titel op de weg.

2021 was vanuit kwantitatief standpunt niet slecht, maar kwalitatief was het toch heel wat minder dan 2020. Zijn enige min of meer opmerkelijke zege, was die in Parijs-Tours.

Ronny De Schepper