Vandaag is het 65 jaar geleden dat in Den Haag Renette Pauline Soutendijk werd geboren.
Renée Soutendijk ambieerde gymnastiek op olympisch niveau te gaan doen, maar op aanraden van een dansleraar ging ze naar de Academie voor Podiumvorming. Hierna speelde zij in theaterproducties, onder andere bij de Theaterunie. Soutendijk debuteerde op televisie in de serie Dagboek van een herdershond en speelde sindsdien in een groot aantal Nederlandse, Duitse en Amerikaanse films, televisiefilms en -series.
In 1978 werkte ze al mee aan “Pastorale 1943” van Wim Verstappen naar het boek van Simon Vestdijk met Rutger Hauer, Frederik de Groot en Sylvia Kristel in de hoofdrollen. Ikzelf leerde haar kennen in “Een vrouw als Eva” (1979), dat een jaar later werd gevolgd door “Spetters” (zie bovenstaande foto).
In 1981 draaide Ben Verbong “Het meisje met het rode haar” naar de gelijknamige roman van Theun De Vries. Een zeer merkwaardige film. Want ondanks het feit dat De Vries communist is, wil dit toch een hulde zijn aan Hannie Schaft, een zogenaamde verzetsstrijdster (vertolkt door Renée Soutendijk), die zondigt tegen zowat alle regels van het communistische verzet. Ze gaat verder met executies ook al is, in het licht van de bevrijding, de order gegeven van ermee te stoppen en wat meer is, als haar vriend Hugo (Peter Tuinman) bij een dergelijke aanslag wordt neergeschoten gaat ze persoonlijk wraak nemen, wat haar uiteindelijk zelf het leven kost. In 1982 werd het boek “Van de koele meren des doods” van Frederik Van Eeden verfilmd door Nouchka van Brakel met Renée Soutendijk in de hoofdrol. In 1984 was er “De vierde man”, na “Spetters” opnieuw in een regie van Paul Verhoeven.
Nouchka van Brakel draaide in 1987 “Een maand later”, naar een eigen scenario (bijgestaan door Ate de Jong), gebaseerd op het boek van Jan Donkers. Het huissloofje Elisabeth (Renée Soutendijk) ruilt voor een maand haar leven met de geëmancipeerde Monika (Monique van de Ven). Als journaliste moet deze het burgerlijke bestaan eigenlijk te kakken zetten, maar ze wordt verliefd op de heer des huizes en gaat zelfs van zijn typisch Hollandse kinderen houden!
Nadat de poging om in Hollywood door te breken met “Eve of destruction” was mislukt, draait Renée Soutendijk een jaar later (in 1992 dus) “Op afbetaling” van Frans Weisz met een scenario van Jan Blokker naar de roman van Simon Vestdijk (muziek: Theo Nijland). Ze speelt hierin Olga, de vrouw van de jonge advocaat Hendrik Grond (Gijs Scholten van Aschat), die in de jaren vijftig toevallig ontdekt dat zij hem bedriegt met een oudere collega Grewenstein (Coen Flink). Omdat niemand weet heeft van wat hij heeft gezien, kan hij de “vernedering” voor zichzelf houden. Hij besluit wraak te nemen, niet onmiddellijk, maar in termijnen, “op afbetaling”. Terwijl Olga aanvoelt dat haar man iets vermoedt en vecht om zijn liefde te herwinnen, kan Grond niet vergeten of vergeven: hij gaat door met zijn wraakplannen. Kortom, een onheilspellend drama met verder nog Annet Malherbe (Mien), Willem Nijholt (Krynie Woudema) en Wouter Steenbergen. Jean-Paul Lilienfeld draaide in 1993 “De zevende hemel”, die door de kritiek werd afgeslacht en ook het grote publiek bleef weg ondanks de hoofdrol voor de populaire Urbanus. In tegenstelling tot “Hector” en “Koko Flanel” werd het een geweldige flop. Toegegeven, het verhaal over Urbanus, die op het punt staat zelfmoord te plegen, maar die er juist van wordt afgehouden door het feit dat zijn onderbuurvrouw (Renée Soutendijk) hetzelfde probeert te doen, biedt weinig ruimte voor humor, toch het handelsmerk van Urbanus, maar zó slecht is het nu ook weer niet. Ondanks het lugubere begin bevat dit gedeelte toch enige aanleiding voor komische situaties, aangezien Urbanus zich uitgeeft als de engelbewaarder van Soutendijk. De film draait halverwege echter in de soep als blijkt dat dit maar een grap is, maar tegelijk (let op: spoiler!) blijkt Soutendijk de “echte” engelbewaarder van Urbanus te zijn. Zij komt hem dan storen telkens hij volgens haar een “verkeerde” verhouding heeft (o.a. met Ann Pira, later wereldberoemd in Vlaanderen als Nancy, de kuisvrouw uit “Thuis”), totdat hij uiteindelijk wel degelijk verliefd wordt op zijn echte onderbuurvrouw, uiteraard opnieuw in de gedaante van Renée Soutendijk. “De flat” van Ben Verbong uit 1994 met Renée Soutendijk en Victor Löw had dan weer een vreselijk voorspelbaar scenario en dat niet alleen omdat het wel een remake leek van “Sliver”…
Renée Soutendijk is getrouwd met regisseur Thed Lenssen. Zij hebben twee kinderen, onder meer Caro, die eveneens actrice is en samen met haar moeder in Meiden van De Wit speelde.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 