Het zal morgen al veertig jaar geleden zijn dat wielrenner Marc Demeyer uit het leven is gestapt. Oorspronkelijk werd het afgedaan als een hartaanval, zoals mag blijken uit onderstaand in memoriam. Ik heb hem dan ook nog opgenomen in mijn artikel over het verband tussen de “hartdoden” in het wielrennen en renners die aan het WK ploegentijdrit over 100km deelnamen, maar daar blijkt het dus niet mee te maken te hebben. (*)

Le 6 janvier 1982, lors de la présentation de l’équipe Splendor, Marc Demeyer était apparu comme à son habitude, joyeux, enjoué, déjà confiant pour la raison qui l’attendait aux cótés des frères Planckaert et de Claude Criquiélion promus respectivement leaders pour les courses en ligne et les courses à étapes. Quinze jours plus tard, dans son lit, il était foudroyé par une crise cardiaque qui arrachait au cyclisme un de ses éléments les plus attachants de ces dernières années.

Alors, bien sûr, on s’interroge et les habituels détracteurs et (pire encore) conseilleurs du cyclisme ne se privent pas de jeter le discrédit sur ce sport et ses champions. Nous ne nous voilerons pas la face sur les excès qu’à pu commettre Demeyer sans toutefois oublier de rappeler sa personnalité. Marc, c’est vrai était excessif en tout: en efforts d’abord puisque l’économie n’est guère de mise quand il s’agit d’emmener à la victoire des garçons comme Maertens ou Pollentier: en générosité ensuite puisque malgré son immense classe (victoire dans Paris-Roubaix et Paris-Bruxelles) il avait mis foute son amitié, son coeur et ses tripes au service de Maertens ; dans la vie de tous les jours enfin, car il ne refusait jamais de faire une bonne féte entre amis. Toute cette énergie dépensée commençait à lui causer bien des soucis et ces dernières saisons avaient vu un Demeyer souvent en demi-teinte, malade… mais on ne plaint pas un colosse, au contraire on lui demande d’en faire encore un peu plus… et Demeyer ne savait pas refuser un service… et c’est peut-étre là qu’il faut chercher les causes de cette fin tragique.
Aujourd’hui Marco est mort, qu’on le laisse reposer en paix, et de grâce, qu’on ne vienne pas ternir l’image d’un champion dont nous préférons garder le souvenir d’une vraie joie de vivre.

J.-J. V.
(dans “Vélo” ou “Miroir du Cyclisme”)

(*) Op het internet vind je ook nog heel vaak de hartstilstand-versie. En indien niet, dan wordt er geheimzinnig over gedaan, zogezegd uit eerbied. Wie een overzicht wil van de diverse opvattingen, maar dan toch met zelfdoding als echte oorzaak, die kan terecht op Wielerarchieven. Jammer genoeg ontaardt het “draadje” (zoals men dat dan noemt) op het einde door het meer over een andere tragedie te hebben, namelijk die van Jos Verachtert.

P.S. In “Leve de Ronde” van 28/3/2024 toonde men beelden van zijn overwinning in de Ronde van Vlaanderen voor amateurs in 1971. Het merkwaardige daarbij was dat Demeyer in een truitje reed met als sponsor “Mann”, de opvolger van de fameuze “Dr.Mann”-ploeg van mevrouw Gemoets, nadat bij wet verboden was dat men de benaming “Dr.” nog zou gebruiken. Nu weet ik wel dat met name de ploeg Hoboken WAC lange tijd deze sponsor heeft aangehouden, maar Marc Demeyer was afkomstig uit Avelgem! Marc Demeyer klopte overigens in een sprint met twee Theo Fierens, die voor een ploeg reed die werd gesponsord door Smiths chips.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.