Ik ken Luc Van Hove (foto Klara) vooral van zijn concerto voor elektrische gitaar (“Stacked time”) dat hij schreef voor Eric Melaerts. Die creëerde het in 1990 samen met het Filharmonisch Orkest van Vlaanderen o.l.v. Günther Neuhold.
De keuze voor Melaerts was niet echt toevallig want Van Hove is een jeugdvriend van Jan Leyers en Eric Melaerts speelde bij de eerste versie van Soulsister. Overigens vond Jan Leyers het godgeklaagd dat de enige opname van muziek van Van Hove op dat moment de orchestratie was van de soundtrack die Jan voor de film “Blueberry hill” schreef! Zelfs dit concerto is bij mijn weten niet op CD verschenen! Eigenlijk is het een Mahleriaanse score, waartegen de gitaar eigenlijk in Jimi Hendrix-stijl zou moeten tegenop “scheuren”. Daarvoor is Eric echter een te gestileerd gitarist en bovendien was hij doodnerveus (na het optreden barstte hij van pure nervositeit in tranen uit; hij had ook meer oog voor zijn metronoom dan voor de dirigent). Daarom was uiteindelijk het adagio (zoals gebruikelijk bij “nieuwe” muziek) nog het beste. Maar alles bij elkaar was het een geslaagd experiment. Van Hove maakte ook de arrangementen voor de ‘pop classics’ op de Proms en op 27 april 1993 creëerde Paul Dombrecht zijn hoboconcerto in De Singel.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 