Freddy Willockx (1947-2024)

“Op zaterdag 15 juni 2024 is Freddy Willockx plots onwel geworden en overleden bij hem thuis”, meldt stads- en partijgenoot Conner Rousseau, die wordt gezien als de ‘politieke kleinzoon’ van Willockx. Zelf ken ik Freddy Willockx het beste in de tijd dat hij minister van PTT was in de regering-Martens IV. Bij die gelegenheid werd de Wase Persclub op zijn kabinet uitgenodigd en zijn we met zijn allen samen ergens op zijn kosten (nou ja) gaan eten in een Brussels restaurant. In diezelfde periode heb ik hem ook uitgenodigd als gastspreker op onze Boon-herdenking in Temse (zie bovenstaande foto en onderstaand artikel). Hoofdredacteur Piet Lampaert van De Rode Vaan is hem eveneens in die periode gaan interviewen en begroette hem met de historische woorden: “Wij komen u eens aan de tand voelen.” Zelf zal Freddy wellicht betere herinneringen hebben aan een ontmoeting met prinses Diana, waarmee Mark Uytterhoeven dan weer uitgebreid de draak stak in “Alles kan beter”…

Op 29 januari 1981 verscheen onderstaand artikel in Het Vrije Waasland…

In aanwezigheid van P.T.T.-minister Willockx, burgemeester Maes, kabinetsattaché Boesmans, de familie Boon en tal van prominenten herdacht het Masereelfonds-afdeling Temse, de grote Vlaamse schrijver Louis Paul Boon, net een huldigingszitting en een expo van zijn cartoons, de zogenaamde « carboontjes », destijds door Boon in Vooruit » gepubliceerd.
Minister Freddy Willockx
Na een verwelkoming namens de organizatoren door Ronny De Schepper was minister Freddy Willockx de eerste spreker. Hij belichtte het engagement van L.P.Boon, dat getuigde van een diepe liefde voor de kleine mens, de gewone man. Boon was geen echte partijman, alhoewel hij werd begraven onder de rode vlag, maar dan zonder embleem en onder het spelen van de Internationale. Hij was reeds van in zijn communistische periode een non-conformist. Zijn engagement vindt men steeds in zijn boeken weer. Hij kruipt in de huid van de kleine man. Het scepticisme is bij Boon een constante. Hij ziet het socialisme als een perpetuum mobile, een eeuwigdurende beweging. Boon was en bleef socialist in de ruimste betekenis van het woord. Met zijn werk Pieter Daens oogstte hij heel wat erkenning en sympathie bij de christenen. Hij heeft nooit opgehouden het geweten van de politici en de mensen wakker te schudden. De minister noemde hem de onrustwekker van Vlaanderen. Als hulde en respect kondigde minister Willockx aan dat de PTT in 1982 een postzegel Louis Paul Boon zal uitgeven als dank.
Prof.Paul de Wispelaere
In een hoogstaande rede die het hoogtepunt van de avond werd, bestempelde Prof. Paul de Wispelaere Boons visie als het wezenlijke element dat heel zijn leven is blijven bestaan : een vermenging van existentialisme en socialisme. Hij beschreef de historische context van Boon, die herinnert aan het gezegde, « Het leven is een wiel, het draait en ziet altijd iets nieuws; het draait en ziet altijd zichzelf ».
De geschiedenis van de verhandelbaarheid zijn voor Boon geen abstracte digen. Toch mondt hij steeds uit bij de mens, die hij scherp observeert, die steeds een beetje geluk zoekt maar vergissingen begaat. In de ongewoonheid van de mens en volk kan Boon niet anders dan zijn eigen kleinheid en onmacht erkennen. Boons socialisme uit zich vaak in ironizerende, vaak karakterizerende liefde voor de kleine man. Spreker besloot dat Boon met zijn ideologische opvattingen zijn tijd 20 jaar vooruit was.
Staf de Wilde
In een veel te lang, kennelijk minder goed voorbereide uiteenzetting handelde Staf de Wilde over het allerlaatste postuum verschenen boek van Boon « Eros en de eenzame man ». De Wilde schreef een licenciaatsverhandeling over het « Lolita-motief » bij Boon en baseerde zich hier duidelijk op tijdens zijn uiteenzetting. Hij behandelde dit thema omdat vaak wordt vermeden te spreken over de seksuele component zowel in het literair als in het plastisch werk van Boon. Men moet Boon niet alleen preuts benaderen, maar moet ook voormeld facet niet uit de weg gaan. Immers beide benaderingen vertonen verwantschap door taalgebruik, maar vertonen elk een andere vorm van maatschappijgebruik. De twee benaderingen zijn het nochtans eens dat L.P. Boon een groot schrijver is.
Willem Roggeman
De schrijver, journalist, dichter en criticus Willem Roggeman hield een boeiend betoog over « de relatie tussen de journalistieke en het literaire werk van Boon », gezien door een collega.
Prof. Frans Vyncke
Laatste spreker was Prof. Frans Vyncke die de vergadering deed kennismaken met Boon als plastisch kunstenaar : olieverfschilderijen, lino’s, aquarellen, gouaches, tekeningen en vooral als cartoonist. Van 1970 tot 1978 verscheen elke dag in dagblad « Vooruit » een spotprent door Boon getekend en van onderschrift voorzien. Zo heeft hij vermoedelijk ver boven de 1.000 zogenaamde « carboontjes » gemaakt. De onderschriften die hij voor elke spotprent maakte zijn geestig en spiritueel. Ze vormen een uitspraak, een dialoog en beklemtonen het komisch element. Boon mengde op geestige wijze het literaire met het plastische element.
De huldezitting werd besloten met een dankwoord van Ronny De Schepper die bloemen liet overhandigen aan de aanwezige weduwe van de schrijver mevrouw Jeanne Boon en diens schoondochter Jo Boon, wiens echtgenoot, de zoon van L.P. Boon, eveneens aanwezig was (*).
Aan de genodigden werd nadien een receptie aangeboden door het gemeentebestuur van Temse en een palingmaal door de organizatoren.
De expo der « carboontjes » kon nog de zater- en zondag worden bezichtigd. Het « Masereelfonds-afdeling Temse » bezorgde Louis Paul Boon een waardige en hoogstaande herdenking. (**)

Referentie
Rolf van Scheldelande (Martin De Ryck), Grootse L.P.Boon-herdenking te Temse, Het Vrije Waasland, 29 januari 1981

(*) Martin laat zich hier misleiden door de naam van de zoon van Boon (Jo), want diens vrouw heet uiteraard Lucienne.
(**) Lieten zich verontschuldigen voor de Boon-herdenking: prof.De Bruyne, prof.Van Elslander, Louis Van Geyt (KP-voorzitter), Raf Vandenbussche (directeur FMF), Ronny De Keyzer (SP-gemeenteraadslid), Raoul De Ryck (VU-gemeenteraadslid) en Bert De Corte.