Op 15 mei 1935 won Gustaaf Deloor de eerste Ronde van Spanje. Het was ex-wielrenner Clémente Lopez, die het Vuelta-idee doordrukte bij de katholieke centrumdemocraat Juan Pujols. Deze was ook hoofdredacteur van de krant Informaciones, tussen 1922 en 1983 een populair avondblad met een sterk rechtse en centralistische redactionele lijn. Lopez wees op het feit dat de twee in Spanje bekende koersen, de Ronde van Catalonië en de Ronde van Baskenland, uitingen waren van ‘een soort separatisme’ en dat het centrale Spanje zo’n sportieve uitstraling miste. Een nationale ronde zou daarvoor kunnen zorgen, meende Lopez.
Lees verder “Ronde van Spanje”Tag: Vicente Lopez Carril
45 jaar geleden: Eddy Merckx wint zijn vijfde (en laatste) Tour
Vandaag vieren we allemaal de vijftigste verjaardag van de eerste Tourzege van Eddy Merckx, maar het is ook 45 jaar geleden dat Eddy Merckx zijn vijfde (en laatste) Tour heeft gewonnen. Hij deed dat door “golden oldie” Raymond Poulidor (op dat moment 38 jaar!) voor te blijven en de Spaanse kampioen Vicente Lopez Carril.
Het verschil tussen deze twee was slechts één seconde en in de laatste bonificatiesprint probeerde de Spanjaard daarom alsnog de tweede plaats te veroveren. Dit werd hem verhinderd door Barry Hoban, de Britse ploegmaat van Poulidor, die “de deur dicht deed” (achter Gerben Karstens, die de sprint won). Lopez Carril legde nog klacht neer, maar kreeg uiteraard geen gehoor bij de jury die op die manier Poulidor voor de derde keer (na 1964 en 1965) met een tweede plaats bedacht.
Merckx won ook de laatste rit, nadat zijn vriend Patrick Sercu werd gedeklasseerd. Deze had op de wielerbaan van Vincennes op zijn beurt “de deur dicht gedaan” voor een andere landgenoot Staf Van Roosbroeck die op die manier als derde over de streep kwam. De klacht van Van Roosbroeck werd aanvaard, maar dat leverde hem uiteraard nog geen ritwinst op, aangezien Merckx als tweede was geëindigd. Patrick Sercu, die de groene trui droeg, werd niet naar de laatste plaats verwezen, maar enkel naar de derde, zodat hij op die manier alsnog zijn overwinning in het puntenklassement kon behouden (anders zou die trui zoals in 1969, 1971 en 1972 nogmaals naar Eddy Merckx zijn gegaan). Het was dat jaar overigens de laatste keer dat de wielerbaan van Vincennes als aankomstplaats van de Tour gold.
Merckx kwam met zijn vijfde overwinning naast Jacques Anquetil te staan. Daarna zouden ook nog Bernard Hinault en Miguel Indurain zich bij dit uitgelezen gezelschap voegen, maar bij het begin van de 21ste eeuw zou Lance Armstrong hen met zeven overwinningen van de kaart vegen. Toen deze hem wegens georganiseerd dopinggebruik weer werden afgenomen, kreeg het viertal de glorie terug waarop ze zeker recht hebben, al mogen ook zij hun handen niet in onschuld wassen…