Ik heb een hekel aan “beroepsbrievenschrijvers”. En dan heb ik het niet over de vader van Walter Van den Broeck die net zoals mijn tante Jeanne de Grote Wereldleiders aanschrijft om hun aandacht te vestigen op deze of gene onrechtvaardigheid. Nee, ik heb het over die sjarels die haast dagelijks naar alle Vlaamse kranten hun opinie over ’t een of ’t ander opsturen. Rudolf Laplae uit Menen bijvoorbeeld die geen dag laat voorbijgaan om de N-VA aan te vallen, Bart De Wever in het bijzonder en de Vlamingen in het algemeen. De enige uitzondering is in mijn ogen Staf De Wilde, die zich daaraan ook soms wel eens wil bezondigen, maar die dat dan toch met waardevolle elementen en vooral in een prachtige stijl doet. Hij heeft het briefschrijven tot een kunst verheven. Dat zou ik van mezelf zeker niet durven beweren, vandaar dat ik slechts met mondjesmaat met een lezersbrief voor de dag kom. In het begin van de jaren tachtig heb ik me in De Gentenaar toch in een discussie gemengd die liep onder de titel “S.O.S. aan alle autorijders”. Het grappige was dat op dezelfde dag ook nog een brief van Juul Verhelst over hetzelfde onderwerp verscheen. Daarom geef ik hier onze beide brieven weer, met een korte redactionele reactie.

Lees verder “S.O.S. aan alle autorijders” →