Naar eigen zeggen was mijn vader, die toen al getrouwd was, op het moment van het inslaan van de bom, een wielerwedstrijd aan het naspelen op een ganzenbord met fotootjes van renners die bij de sigarettenblaadjes zaten (Rizla). Dat was samen met zijn vriend Frans Christiaens, waarmee hij enkele jaren daarvóór nog krijgsgevangen had gezeten (zie foto onderaan: op de eerste rij van diegenen die rechtstaan staat Frans de tweede van links en mijn vader de vierde). Twee volwassen mannen dus die de oorlog aan den lijve hadden ondervonden. Ik vind dat een ontzettend poëtisch beeld en één van mijn motivaties om hiermee door te gaan, ook al zal dat voor velen belachelijk lijken…