Luis Ocana (1945-1994)

Luis Ocana (1945-1994)

Vandaag is het al dertig jaar geleden dat het levenloze lichaam van de Spaanse wielrenner Luis Ocana (foto YouTube) werd gevonden. Zelfmoord zo zei men, maar ik herinner me toch duidelijk dat toen het nieuws bekend raakte, daar een aantal twijfels bij waren gerezen. Zo zou hij de revolver in de verkeerde hand hebben gehouden. Ik weet niet meer of hij links- of rechtshandig was, maar als we nu aannemen dat hij zoals de meeste mensen rechtshandig was, dan had hij de revolver in zijn linkerhand. Helaas kan ik deze discussie nergens meer terugvinden op het internet. De twijfel omtrent de zelfmoord van Luis Ocana komt van zijn directe familie. Zij voerden zijn vrouw op als verdachte (*). Ze twijfelden omdat Luis volgens hen op het punt stond om van zijn vrouw Josiane te scheiden. Hij had een nieuwe vriendin en zou bij een dokter hebben laten onderzoeken of hij ondanks een leveraandoening nog in staat zou zijn om nog een kind te verwekken. Volgens hun verklaring had hij alleszins geen reden om een eind aan zijn leven te maken.

Lees verder “Luis Ocana (1945-1994)”

Vijftig jaar geleden: val van Luis Ocana in de afdaling van de Col de Menté

Vijftig jaar geleden: val van Luis Ocana in de afdaling van de Col de Menté

Meestal herinneren mensen zich nog precies waar ze waren op het moment dat Kennedy werd vermoord of dat de Twin Towers in elkaar stortten, wel ik herinner me nog precies waar ik zat toen ik het nieuws van de val van Ocana hoorde op de radio. Mijn studentenkot in de Gentse Brugsepoortstraat had namelijk ook een bar (mijn kot maakte dan ook deel uit van een hele regiment van koten, 33 in totaal als ik het me goed herinner) en wij waren bezig met de voorbereidingen van een fuif ter afsluiting van het academiejaar. Men zegt dikwijls dat de radio meer tot de verbeelding spreekt dan de televisie en bij deze gelegenheid was dat zeker het geval. Die bar rook immers nogal muf en was een heel duister geval. De radio stond in een belendend zaaltje, waar een krakkemikkelige biljarttafel stond en dààr hoorden we dus Jan Wauters over het ongeval berichtten. In zijn beschrijving leek het alsof hemel en aarde vergingen en als ik nadien de beelden zag scheen dat nog waar te zijn ook. Alleszins in dat duistere, muffe zaaltje konden wij ons helemaal in de sfeer inleven en het gesleur met bakken bier hield even op.

Lees verder “Vijftig jaar geleden: val van Luis Ocana in de afdaling van de Col de Menté”