25 jaar geleden zag ik “Het Gigli Concert” van de Ierse hedendaagse schrijver Tom Murphy. Jo Decaluwe speelt hierin een geflipte bouwondernemer die zou willen kunnen zingen als Beniamino Gigli. Omdat dit uiteraard niet lukt, leidt dit tot woedeaanvallen die hij koelt op zijn vrouw en kind. Daarom wordt hij gedwongen psychiatrische hulp te zoeken. Aangezien hij de pest heeft aan “normale” psychiaters, wendt hij zich tot de “dynamatoloog” Kings (gespeeld door Jo De Meyere), die echter al evenmin raad weet met zichzelf, evenals met zijn relatie tot de getrouwde Mona (Christine Decock). Het resultaat is dat “Gigli” genezen is en Kings zelfmoord pleegt als hij verneemt dat Mona kanker heeft. Dit stuk werd in een vertaling en een regie van Jo Gevers opgevoerd in de Tinnen Pot en was verschrikkelijk vervelend en voorspelbaar. Alweer een verloren avond in het theater.

Referentie
Ronny De Schepper, De Wet van Murphy, Het Laatste Nieuws 15 september 1995