Het is een bekend cliché dat Noord-Nederlanders een eind weg kunnen lullen; en dat ze dat voor hebben op de Vlamingen. Ze praten veel en goed, maar het blijkt lang niet altijd zo interessant om naar te luisteren. Cliché’s zijn er om ontmaskerd te worden; maar dan zit u nu goed fout, want op de volgende regels zal dat allemaal ronduit bevestigd worden. Wat niet betekent dat ik de twee verhalenbundels, « Distanza » van Adèle Bloemendaal (reisverhalen) en « De motorengel » van Herman Pieter de Boer, met tegenzin gelezen heb. Er bestaat gelul en gelul, en het ene blijft daarbij, het andere boeit, is aangenaam, is professioneel gezwam als het ware.

Lees verder “35 jaar geleden: de boer op met Adèle” →