Dankzij een documentaire uit de serie “Het uur van de wolf” heb ik vijf jaar geleden vernomen dat de Pools-Engelse violiste Ida Haendel (foto Jelle Pieter De Boer via Wikipedia) is overleden.
Ida Haendel werd geboren in een Joods-Poolse familie. Toen ze pas drie was, speelde ze al spontaan op de viool van haar oudere zus en haar talent was duidelijk. Een paar jaar later behaalde ze succes in belangrijke wedstrijden. Ze vertolkte een vioolconcerto van Beethoven toen ze in 1933 laureaat werd in het Chopin Concours in Warschau.
In 1935 nam ze deel aan de Henryk Wieniawski Violin Competition, waar ook David Oistrakh en Ginette Neveu aan deelnamen, en ze werd laureate. Dit maakte het voor haar mogelijk om verder te studeren bij belangrijke muziekpedagogen zoals Carl Flesch in Londen en George Enescu in Parijs.
In 1937 concerteerde ze voor het eerst in Londen onder de directie van Henry Wood en dit was het begin van een succesvolle carrière. Haar naam werd decennialang geassocieerd met de Londense Proms, waar ze 68 maal optrad. Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde ze in fabrieken en voor de Amerikaanse en Britse troepen.
Na de oorlog begon ze aan tournees die haar zowat overal ter wereld brachten. Ida Haendels interpretatie van het Sibeliusconcert in 1949 oogstte lof van Sibelius zelf, die achteraf opmerkte dat ze
“het in alle opzichten meesterlijk speelde. Ik feliciteer mezelf dat mijn concert een vertolker van uw zeldzame niveau heeft gevonden.“
Van 1952 tot 1989 woonde ze in Montreal, waar ze door haar veelvuldige medewerking met Canadese orkesten, een nationale beroemdheid werd.
In 1973 was ze de eerste westerse violiste die met de London Philharmonic in communistisch China mocht optreden. Na 1990 woonde ze in Miami en was er zeer betrokken bij het Miami International Piano Festival. Pas in 1993 trad ze een eerste maal op met de Berliner Philharmoniker. In 2006 speelde ze nog voor paus Benedictus XVI tijdens zijn bezoek aan het naziconcentratiekamp Auschwitz-Birkenau.
Haendel is ook vaak uitgenodigd als jurylid in internationale vioolwedstrijden. Zo was jurylid in de Elisabethwedstrijd 1993 en 1997. In dit laatste geval was ze het blijkbaar met één of meer beslissingen niet eens en liet ze zich bij de prijsuitreiking van haar lelijkste zijde zien.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 