David Beckham wordt vijftig…

De Engelse voetbalvedette David Beckham viert vandaag zijn vijftigste verjaardag. Hij woont al een aantal jaren in Los Angeles en wordt de laatste tijd dan ook meer vereenzelvigd met het Amerikaanse “soccer” in plaats van de Europese competitie…

Zelfs ik, aan wie de voetbalgekte compleet voorbij gaat, weet dat de Rode Duivels ooit in de achtste finale van de Wereldbeker uitkwamen tegen de Verenigde Staten. Ik was daarover erg verbaasd. Niet dat ik onze zogenaamd nationale ploeg niet in staat achtte om zo ver door te stoten, maar wel omdat de VS het zover hadden gebracht. De Amerikaanse voetbalgeschiedenis kende immers een bijzonder hobbelig parcours. Men heeft er zelfs een ander woord moeten voor uitvinden: soccer. Want football dat is natuurlijk American football, geen enkele redneck uit het zuiden of yankee uit het noorden die dààraan durft twijfelen.
Nochtans begon het niet slecht. Op het allereerste wereldkampioenschap voetbal in 1930 haalde het nationale team meteen de halve finale. Daarna ging het echter alleen maar bergaf. In 1948 werd het team na een historische nederlaag van het veld geveegd, toen het met 11-0 van Noorwegen, toch ook geen groot voetballand, verloor. Tussen 1954 en 1986 werd die trend nog verder gezet waardoor het land geen enkele keer gekwalificeerd raakte voor een WK. Ik herinner me uit de jaren zeventig wel dat een aantal Europese topspelers probeerden een competitie uit de grond te stampen (was zelfs Cruyff daar niet bij? en Beckenbauer? en bij ons Swat Vanderelst?), maar “echte” Amerikanen kiezen nu eenmaal voor ruigere disciplines waarbij fysiek contact centraal staat. Ook vandaag geldt dat vooroordeel nog steeds. Soccer is voor watjes, zo klinkt het in de (conservatieve) volksmond. “De groeiende interesse voor voetbal is een teken van moreel verval van de natie,” stelt dan ook Ann Coulter, columniste van Fox News, onomwonden: “Enkel migranten en linksen kijken naar soccer”. Maar het grappige is dat The Simpsons, die zo graag op hun beurt de draak steken met het ultra-conservatisme van Fox, toch ook geregeld een bijtende parodie op soccer presenteren: op het veld is het oersaai en vervelend en daarnaast wordt er gevochten dat de stukken eraf vliegen.
Die kunstmatige heropleving in de jaren zeventig is dan ook een stille dood gestorven, het zou uiteindelijk nog tot de jaren negentig duren vooral de Major League Soccer – de professionele Amerikaanse voetbalcompetitie – van de grond kwam. Dat het WK in 1994 in de Verenigde Staten plaatsvond, bleek allesbehalve nadelig voor het imago van de sport uit te vallen. En meer recent was er natuurlijk David Beckham (foto) om het niveau op te krikken, al had ik de indruk dat Posh Spice uiteindelijk méér voor het voetbal deed (de fameuze belangstelling voor WAG’s weet je wel) dan manlief. Zo vraag ik me af hoeveel spelers van de nationale ploeg echt in de Amerikaanse competitie uitkomen. Zijn de sterkhouders niet veeleer individuen die in Europa aan de kost komen?
Hoe dan ook, naar de wedstrijd tegen Portugal keken zondag in totaal 25 miljoen Amerikanen, een record voor een voetbalwedstrijd en veel meer dan de finales van het voorbije baseball- en basketbalseizoen. Tot ergernis en frustratie dus van kiekens zonder kop zoals die Ann Coulter die o.m. ook uithaalt naar de zogenaamde soccer mums, dit zijn de overbezorgde moeders die hun kinderen tegenwoordig liever naar een soccerteam dan naar een American footballteam sturen. De reden ligt nochtans voor de hand: onderzoek heeft uitgewezen dat footballspelers, die met het hoofd vooruit op elkaar afstormen, een groot risico lopen op zware hersenletsels en vroegtijdige dementie. En welke rechtgeaarde Amerikaan is dààr nu tegen? Hebben die immers allemààl geen hersenletsel?

Ronny De Schepper

Referentie
Johanna Laurent, VS: “Enkel migranten en linksen kijken naar voetbal”, De Morgen, 28 juni 2014