Djamel Zidane wordt zeventig…

Vandaag wordt de Algerijnse voetballer Djamel Zidane zeventig jaar. In 1986 heb ik hem nog voor De Rode Vaan telefonisch geïnterviewd in de rubriek “Aan het lijntje”…

Toen we ter gelegenheid van Europalia-Spanje ook een bekende Spaanse immigrant aan het woord wilden laten, viel onze keuze op Juan Lozano. In dezelfde gedachtengang kwamen we bij Djamel Zidane terecht, als we op zoek waren naar een beroemde vertegenwoordiger van de Magreb in ons land. Zidane is weliswaar een Algerijn, een nationaliteit die in ons land niet erg talrijk vertegenwoordigd is, maar essentieel maakt dit geen verschil uit. Hoe is hij trouwens uit Algerije hier verzeild geraakt ?
Djamel Zidane : Waar jij nog over begint ! Dat is al tien jaar geleden ! Met het nationale juniorenelftal hadden we een tornooi gespeeld in Gent en de ploeg aldaar, A.A.Gent dus, had belangstelling voor mij. Helaas heeft de Algerijnse federatie toen geweigerd mij een internationaal transfertcertificaat te geven, waardoor ik verplicht was om een jaar als amateur te spelen. Dat was dan bij Eeklo, maar toen dat jaar om was ben ik uiteindelijk niet bij A.A.Gent beland, maar bij Sint-Niklaas.
— En daarna kwam dan Kortrijk en nu speel je bij Waterschei. Je woont nu ook in Hasselt en daarvóór?
D.Z. : Daarvoor heb ik al die tijd in Gent gewoond, maar voor Waterschei was dat een beetje ver, nietwaar ?
— Men zegt dat het in Limburg beter wonen is voor migranten dan in Vlaanderen, omdat de integratie daar reeds veel verder gevorderd is…
D.Z. : Min of meer. De mentaliteit is in Limburg misschien wel een beetje beter dan elders, maar daar staat tegenover dat ik nooit aanpassingsmoeilijkheden heb gehad, hier niet, maar ook niet in Gent. Kijk, wij zijn profs, hé, wij weten wat we moeten doen en laten. Hasselt is een kalme stad, ik word er met rust gelaten en zo heb ik het ook graag.
— Ja, dat is ook wat Lozano me destijds zei, maar hij zat er toch mee in zijn maag dat als hij op stap ging met zijn vrienden, hijzelf wel werd gerespecteerd omdat hij een gekend voetballer was, maar dat zijn vrienden soms de toegang tot bepaalde gelegenheden werd geweigerd en zo…
D.Z. : Persoonlijk ben ik nooit zoiets tegengekomen, maar het probleem bestáát, daar twijfel ik niet aan.
— Woon je hier met je vrouw ?
D.Z. : Jaja.
— En kinderen ?
D.Z. : Nee, we hebben geen kinderen.
— Is je vrouw een Algerijnse ?
D.Z. : Neenee, een Belgische. Dat is nu zes, zeven jaar dat ik met haar samenwoon.
— Elke zomer als je naar Algerije vertrekt, heeft je club nochtans schrik dat je niet meer weerkeert. Is dat gegrond ?
D.Z. : Maar nee, dat zijn allemaal valse geruchten. In Kortrijk waren er telkens wel problemen met het vernieuwen van het contract, vandaar, maar in Sint-Niklaas waren er geen problemen want daar had ik een contract van twee jaar en hier in Waterschei heb ik een contract van drie jaar, daar zullen dus ook wel geen moeilijkheden rond komen.
— Het was dus geen heimwee van jouw kant ?
D.Z. : Tuurlijk niet ! Algiers ligt op twee uur vliegen, waarover praten we dan eigenlijk ?
— Doe je dat vaak, zo even overwippen ?
D.Z. : Nee, maar als ik zou willen zou het kunnen. Het is het einde van de wereld niet, hé.
— Je hebt nu een contract van drie jaar zeg je, maar Waterschei staat op het punt van te degraderen. Voor een speler met jouw reputatie moet dat toch niet makkelijk te verteren zijn ?
D.Z. : Let op : het is wel een contract van drie jaar, maar ieder jaar kan ik vertrekken als ik dat wil. Dat heb ik in een clausule laten opnemen. Maar op de eerste plaats gaan we toch nog al het mogelijke doen om de ploeg in eerste afdeling te houden, wees daar maar gerust van.
— Zou je anders naar het buitenland vertrekken ? Algerije misschien ?
D.Z. : Algerije ? Daarvoor is het nog veel te vroeg hoor. Nee, in het slechtste geval zou ik gewoon bij een andere Belgische ploeg onderdak proberen vinden.
— Je maakt ook nog altijd deel uit van het Algerijnse nationale elftal, dat zich ook nu weer voor de finale van de wereldbeker heeft geplaatst. De vorige keer waren jullie de grote verrassing van het tornooi. En nu ?
D.Z. : Deze keer hebben we het met de loting niet getroffen. We zitten in de groep van Brazilië, Spanje en Noord-Ierland. Maar uiteraard gaan we ons uiterste best doen om opnieuw verrassend uit de hoek te komen en te bewijzen dat het voetbal in Afrika sterk is geëvolueerd.
Succes!

Referentie
Jan Draad, Djamel Zidane aan het lijntje, De Rode Vaan nr.13 van 1986