Vandaag is het negentig jaar geleden dat de Roemeense auteur Panait Istrati is gestorven. Voor De Rode Vaan heb ik destijds (ik heb de referentie helaas niet bijgehouden, dat betekent dat het rond 1980 moet geweest zijn) zijn boek “Kira Kiralina” besproken onder de titel “Homo homofila”. En waarom ik dat deed, wordt natuurlijk duidelijk in de recensie…
Dat in 1923 de levensgeschiedenis van een homofiel onder de misleidende titel « Kira Kiralina » (de naam van zijn zuster) moest verschijnen is voor ons nog aannemelijk.
Dat in 1980 op de flaptekst hierover echter niets valt te bespeuren, bewijst evenwel dat ook nu nog een taboe rust op de homofilie. Heeft vertaalster Liesbeth Ziedses des Plantes deze tekst zelf geschreven ? Alleszins is het zeer opmerkelijk hoe zij ook in haar (verder uitstekende) nabespreking over de Roemeense auteur Panait Istrati omzichtig rond de mogelijke autobiografische relevantie stapt (alhoewel de therapeutische werking van dit boek voor de hand ligt : het is geschreven na een mislukte zelfmoordpoging).
Als wij er nu nog aan toevoegen dat Istrati nog bevriend is geweest met Gorki, dat Kira Kiralina een haremmeisje is en haar moeder geraffineerde erotische spelletjes verzindt, dan is de leeslust van menigeen wellicht geprikkeld.
Als men rekening houdt met het feit dat dit boek nu toch welhaast zestig jaar oud is, zal men dan geen ontgoocheling oplopen.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 