Amai, het Aambeeld Smeets (hoe harder je erop slaat hoe hoger de resonantie) heeft weer eens uitgepakt met een zever verhaal (*) over Charly Gaul, wat eigenlijk kant noch wal raakt. En dat na zich zowat twee dagen inlezen – een helse opgave volgens eigen zeggen- tijdens een “vroegwinterse contemplatie”. Vroegwinterse contemplatie, hoe ronkend wil je het hebben.
Om te beginnen karakteriseert hij Gaul als een lichtgewicht crosser. Van die hoedanigheid is mij nooit gebleken. Alle (beroeps)renners van destijds reden in de winter in het veld om de conditie wat op peil te houden. Zelfs Merckx liet zich nog wel eens verleiden tot een crossje.
Charly, de Engel van het Hooggebergte, weggezet als “een bebaarde verslonsde oude man, op een landloper gelijkende vreemde”. Zo typeert S. al neerbuigend Charly’s leven na de koers.
Best amusant is het om te lezen dat Charly op enig moment, Bobet voor “hoerenjong” uitmaakt. Althans volgens ome Mart, en door hemzelve in het verhaaltje neergepend in perfect steenkolen-Frans. Alsof hij er bij stond!
De hulpeloze Nederlanders die bij hem in de ploeg zaten begrepen niets van hem. Hij had hun hulp ook helemaal niet nodig. Prijzen delen kwam niet voor in zijn gedachtewereld. Zo sprak het orakel S.
Drie van die sukkels uit ’58 zijn dit jaar 90 jaar geworden: Jaap Kersten, Piet Damen en Pieter de Jongh. Jaap en Pietje zijn nog alive & kicking. Pieter kennelijk ook.
Als S. even met (een van) die musketiers had gebeld, had hij zich veel hels leeswerk kunnen besparen, en nog wat meer kunnen contempleren. Én er had een heel wat beter te verteren en meer waarheidsgetrouw verhaal uitgerold.
Rode kaart voor Het Aambeeld.
Theo Buiting, 7/2/2025
(*) *Het integrale ongekuiste verhaal van HRM S. op: https://www.facebook.com/search/top?q=de%20muur%20column
dagelijks iets degelijks 