Op 23/01/2010 zag ik “Perfume: the story of a murderer” van Tom Tykwer uit 2006…
Perfume: The Story of a Murderer (Duitse titel: Das Parfum, Die Geschichte eines Mörders) is een film uit 2006 geregisseerd door Tom Tykwer, die ook het scenario schreef samen met Andrew Birkin en Bernd Eichinger. De hoofdrollen zijn voor Ben Whishaw, Alan Rickman, Rachel Hurd-Wood en Dustin Hoffman. De film had een productiebudget van € 50 miljoen (US$ 63,7 miljoen), wat het een van de duurste Duitse filmproducties aller tijden maakt. In november 2007 werd Andreas Schmid, CEO van VIP Medienfonds (“Medienfonds” is een Duitse term voor een soort gesloten beleggingsfonds) en een van de uitvoerende producenten van de film schuldig bevonden aan meerdere aanklachten van belastingontduiking en veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf. Hij had sinds zijn arrestatie al meer dan twee jaar in de gevangenis gezeten. De film was wel een financieel succes (behalve in de VS, waar hij vloekte met de kerstsfeer).
De film is gebaseerd op Het parfum, een roman van Patrick Süskind, waarvan wereldwijd meer dan 20 miljoen exemplaren zijn verkocht. Süskind dacht naar verluidt dat alleen Stanley Kubrick of Miloš Forman het boek recht konden doen en weigerde om iemand anders het te laten verfilmen. Bernd Eichinger las de roman toen deze voor het eerst uitkwam en benaderde Süskind (die ook een vriend was) onmiddellijk om de filmrechten te verkrijgen; Süskind weigerde, maar in 2000 gaf hij toe en verkocht de rechten aan Eichinger. Julian Schnabel wilde ook een filmversie van de roman regisseren en schreef een script gebaseerd op de roman. Eichinger vond Schnabels stream of consciousness gedreven verhaal echter niet leuk en dat project is nooit gerealiseerd. Schnabel bracht zijn aanpak van zijn Perfume-script uiteindelijk over naar zijn film uit 2007, The Diving Bell and the Butterfly.
De film speelt zich af in het 18e-eeuwse Frankrijk en vertelt het verhaal van Jean-Baptiste Grenouille (Whishaw), een reukgenie, en zijn moorddadige zoektocht naar de perfecte geur. Perfume won twaalf filmprijzen, waaronder tweemaal een Bayerischer Filmpreis (voor beste regisseur en voor beste productie), twee Europese Film Prijzen (voor beste cinematograaf en voor beste productie) en vijfmaal een Deutscher Filmpreis (beste cinematografie, beste kostuums, beste montage, beste productie en beste geluid). Critici gaven de film gemengde recensies. De visuele stijl en prestaties van Rickman en Whishaw werden overwegend geprezen, terwijl de ongelijkmatigheid van het scenario en de casting van Hoffman werden bekritiseerd. Hoffman wilde nochtans al met Tykwer samenwerken sinds hij Run Lola Run had gezien en Tykwer had Hoffman altijd al voor een rol willen hebben. Dat werd dan de rol van Baldini, de aan lager wal geraakte parfumeur die Grenouille leert hoe hij geuren kan vangen en parfum kan maken.
De filmmakers lieten zich inspireren door schilders die gespecialiseerd waren in duisternis met weinig lichtbronnen, waaronder Caravaggio en Rembrandt. Hoewel de filmmakers een 18e-eeuwse Franse setting nodig hadden, was het onwaarschijnlijk dat de film in de oorspronkelijke setting van Parijs zou worden opgenomen vanwege de uitgebreide modernisering van de stad in de 19e eeuw. Uiteindelijk kozen de filmmakers ervoor om het grootste deel van de film in Catalonië op te nemen met name in Barcelona, Girona en Figueres. De straten van Barcelona stonden voor die van Parijs. De eerste vijftien dagen werden echter geheel doorgebracht op het grootste podium van de Bavaria Film Studios in München, waar de scènes tussen Baldini en Grenouille werden opgenomen in de werkplaats van de eerste. Alle scènes met Hoffman werden binnen de eerste elf dagen voltooid. Sommige landschapsopnamen, waaronder die van de lavendelvelden van Grasse, werden eind juni 2005 gefilmd in
de Provence , Frankrijk, voordat de opnames begonnen.
In totaal werden er 5.200 figuranten voor de film gebruikt, soms wel bijna duizend tegelijk. De orgiescène op het hoogtepunt van de film vereiste 750 figuranten. Vijftig belangrijke spelers van de danstheatergroep La Fura dels Baus en honderd relatief ervaren talenten vormden de kern van het publiek. Poble Espanyol , een openluchtmuseum in Barcelona, was de locatie voor de climax-orgiescène. Om een authentieke vuile look te creëren, voegde de filmploeg een “vuileenheid” van ongeveer zestig mensen toe die als taak hadden om afval over de stad te verspreiden. Tweeënhalve ton vis en een ton vlees werd verspreid in El Barri Gòtic (de Gotische wijk), onderdeel van het historische stadscentrum van Barcelona.
Zoals bij alle films van Tykwer sinds Winter Sleepers uit 1997, werd de muziek voor Perfume gecomponeerd door Tykwer en twee vrienden, Johnny Klimek en Reinhold Heil. De muziek werd uitgevoerd door de Berliner Philharmoniker onder leiding van Simon Rattle.Tijdens de opnames huurde Tykwer een klein orkest in, zodat mensen de sfeer en de akoestische wereld van de film konden verkennen terwijl ze erin acteerden.
Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 