Ik heb er al eerder op gewezen dat het indelen in decennia soms problemen met zich meebrengt. Zo behoort “The Wall” van Pink Floyd wel degelijk tot de jaren tachtig, al is de plaat vandaag 45 jaar geleden uitgebracht.
Met “The Wall” gooit Pink Floyd het roer volledig om. Van dan af heeft Pink Floyd niks meer vandoen had met de minimalistische beweging. Integendeel zelfs, zoals mocht blijken toen Roger Waters (toch de voornaamste componist van het viertal) dit concept nog eens overdeed ter gelegenheid van de val van de Berlijnse muur. (Dat was overigens op zich reeds een aanfluiting, want buiten het feit dat “The wall” uiteraard “de muur” betekent, hadden de teksten er niets, maar dan ook helemaal niets mee te maken.)
The Wall is opgevat als een rockopera, al is er geen rolverdeling als dusdanig. Live uitvoeringen waren groots opgezet met uitvoerige theatrale effecten. De rockopera is opgebouwd rondom het personage Pink en grotendeels gebaseerd op leadsinger Roger Waters’ persoonlijke leven. Pink worstelt van jongs af aan met het leven. Het verlies van zijn vader in een oorlog, misbruik door leraren (“The Happiest Days of Our Lives”), opvoeding door een overbeschermende moeder (“Mother”) en het verlaten worden door zijn vrouw (“Don’t Leave Me Now”). Dit alles droeg bij aan Pink’s geestelijke isolatie van de maatschappij, figuurlijk benoemd als “The Wall”.
De titel was geïnspireerd door een incident dat plaatsvond tijdens de In the flesh-tour ter promotie van het album Animals in 1977. Roger Waters spuugde hierbij in het gezicht van een fan. Tijdens het aanbieden van zijn excuses aan het publiek zei hij dat hij wilde dat er een muur tussen hem en het publiek stond. Tijdens live uitvoeringen van het album werd ook daadwerkelijk gebruikgemaakt van een kartonnen muur tussen het publiek en de band.
The Wall is ook de titel van een muziekfilm uit 1982 van Alan Parker, gebaseerd op de muziek van dit bestverkochte dubbelalbum aller tijden met een wereldwijde verkoop van 30 miljoen exemplaren.
Referentie
Ronny De Schepper, Met je kop tegen de muur, De Rode Vaan nr.? van 1979
P.S. In die tijd heb ik ook een stuk geschreven voor de Sloebergazet van de Pionierkes waarin ik me verzet tegen de tekst van “Another brick in the wall”, maar helaas kan ik die tekst niet meer terugvinden.
dagelijks iets degelijks 