Roméo et Juliette is een symphonie dramatique, een grootschalige koorsymfonie van de Franse componist Hector Berlioz, die voor het eerst werd uitgevoerd op 24 november 1839. Hugh Macdonald beschrijft het scherzo van “Queen Mab” als “Berlioz’s opperste oefening in lichte orkestrale textuur, een briljant, ragfijn weefsel, prestissimo en pianissimo bijna zonder pauze… Het tempo en de fascinatie van de beweging zijn onweerstaanbaar; het is een van de meest etherisch briljante muziekstukken die ooit is geschreven.” (Illustratie door Arthur Rackham, 1906)
Koningin Mab is een fee die genoemd wordt in William Shakespeare’s toneelstuk Romeo en Julia, waar
“zij de vroedvrouw van de feeën is”. Later verschijnt ze in andere poëzie en literatuur, en in verschillende gedaantes in drama en cinema. In het toneelstuk wordt haar activiteit beschreven in een beroemde toespraak van Mercutio, oorspronkelijk geschreven in proza en vaak aangepast in jambische pentameter, waarin ze wordt beschreven als een miniatuurwezen dat middernachtgrappen uithaalt met slapers door met haar strijdwagen over hun neuzen te rijden en zo “de fantasieën van slapende mannen te bevolken”. Ze wordt ook beschreven als een vroedvrouw om slapers te helpen “hun dromen te baren”.
Queen Mab wordt ook vermeld in het nummer van de Britse rockband Queen “The Fairy Feller’s Master-Stroke” dat is gebaseerd op een schilderij van Richard Dadd en opgenomen in het album Queen II, hun tweede studioalbum. Het werd uitgebracht op 8 maart 1974. Beschreven als “waarschijnlijk het zwaarste Queen-album”, markeerde Queen II het einde van de eerste fase van de carrière van de band. Het album combineert een heavy rockgeluid met artrock- en progressieve rockelementen.
Queen II is geen conceptalbum, maar een verzameling nummers met een los thema dat overal doorheen loopt. De twee kanten van de originele LP waren gelabeld als “Side White” en “Side Black” (in plaats van de conventionele “A” en “B”-kanten), met bijbehorende foto’s van de band gekleed in het wit of in het zwart op beide kanten van de plaat. De witte kant heeft nummers met een emotioneler thema en de zwarte kant gaat bijna volledig over fantasie, vaak met vrij donkere thema’s. “The Fairy Feller’s Master-Stroke” is natuurlijk onderdeel van de zwarte kant. De coverfoto van Mick Rock werd gedurende hun hele carrière vaak hergebruikt door de band, inclusief de muziekvideo’s voor het nummer “Bohemian Rhapsody” (1975).
Vragen over de Queen Mab-monoloog van Mercutio
– Vrouw Mab heeft iets te maken met onze “nachtmerrie” (en “van de mare bereden zijn”). Kun je dit aanhalen uit de monoloog van Mercutio?
– De Poolse marxistische criticus Jan Kott gaat ervan uit dat er in Shakespeares stukken heel wat maatschappijkritiek te vinden is, als men maar heel goed luistert. Openlijk kon Shakespeare immers moeilijk kritiek uitbrengen daar zijn stukken dikwijls aan het hof werden gespeeld en zijn troep door de adel werd gepatroneerd. Kun je hiervan voorbeelden (bewijzen?) vinden in de tekst?
– De gewone man in de straat in Engeland is erg met Shakespeare vertrouwd (denk aan mijn hippie-vrienden in Hastings!). Vergelijk dit even met Vondel bij ons! Dat komt dan vooral door de obscene grappen die verscholen zitten in zijn stukken. Kun je daarvan voorbeelden vinden?
– Waarom zal Julia bij het minnespel zowel winnen als verliezen?
– Hoe drukt Julia uit dat in haar ogen haar minnaar stralender is dan de zon?
– Waarom past de nacht het meest bij verliefden volgens Julia?
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 