120 jaar geleden: Adolf Windsperger eerste kampioen van Oostenrijk

Het kampioenschap van Oostenrijk wielrennen wordt betwist sinds 22 augustus 1904 toen Adolf Windsperger een wedstrijd over 100km won.

Hij was een zeer veelzijdig sportman, zoals mag blijken uit het artikel “From Art Cycling To Axels“: “Adolf Windsperger werd geboren in Wenen op 30 april 1886. Er is weinig bekend over zijn jeugd, maar tegen de tijd dat hij achtentwintig was, was hij Europees kampioen fietspolo, een motorliefhebber, een bekwame ingenieur en vele malen kampioen bij Kunstradfahren (kunstwielrennen). Hij emigreerde naar de Verenigde Staten via Ellis Island tijdens de Grote Oorlog, in september 1914 met zijn vrouw Elisabeth. Het stel vestigde zich in New Haven, Connecticut, waar Adolf begon met kunstschaatsen bij de New Haven Skating Club. (…) Adolf vestigde zich in New York tijdens de roaring twenties, waar hij de lichten aanhield in zijn appartement in Manhattan door zijn Kunstradfahren-act op te voeren in vaudeville-shows en schaatslessen te geven. (…) In 1930 hertrouwde hij met Caroline Lucgmayer, een collega-professionele schaatser. (…) Verlangend naar een minder nomadisch leven, vestigde Adolf zich eind jaren dertig in de buurt van Woodstock Town, New York en werd hij een genaturaliseerd Amerikaans staatsburger. Hij bleef schaatscoach en hield van motorrijden, maar besteedde veel tijd aan een nieuw project: de bouw van zijn eigen boerderij. (…) In 1948 werd Adolf getroffen door een tragedie. Terwijl hij een koe aan het melken was in een schuur op zijn landgoed, ontdekte hij dat zijn huis in brand stond. Hij liep brandwonden op toen hij probeerde meubels en apparatuur te redden. Ondanks de inspanningen van drie brandweerkorpsen brandde zijn huis tot de grond toe af. Datzelfde jaar overleed zijn vrouw. Ondanks de dubbele tragedie, waarbij hij zijn vrouw en bijna al zijn aardse bezittingen verloor, zette Adolf door. Hij overleed op 10 oktober 1967 in Bearsville, New York op de leeftijd van tweeëntachtig jaar, zijn unieke verhaal is in de vele jaren daarna vrijwel vergeten.”

Ronny De Schepper