55 jaar geleden: “Just a little bit of peace in my heart”

Het is al 55 jaar geleden dat de single “Just a little bit of peace in my heart” van The Golden Earring de Nederlandse top 40 binnenkwam; ze zal uiteindelijk stranden op de tweede plaats.

Ik zie dat op het bijgevoegde hoesje nog steeds Golden Earrings staat (voor Jan De Smet: zonder “The”). Ik dacht nochtans dat dit het eerste nummer als Golden Earring (enkelvoud) was? Stond het op “mijn” hoesje zo? Ik weet het niet, want ik heb het niet teruggevonden op het internet. En ik weet dus ook niet of “Remember my friend” de B-kant was. (Dit was dus al in de tijd dat we B-kanten niet meer draaiden!)
Maar goed, “s” of geen “s”, feit is dat Golden Earring zich met dit nummer voldoende volwassen vond om een nieuw, ernstiger imago aan te kleven. Gedaan met “Dong dong dicky dicky dong” of “Sound of the screaming day” (al blijf ik dit ook twee schitterende nummers vinden). Maar dit, “Just a little bit…” dus, vind ik hun allerbeste nummer. Ja, zelfs beter dan nog een aantal andere pareltjes die zouden volgen (“Back home”, “When the lady smiles” en natuurlijk “Radar love”, de lievelingssong van Homer Simpson).
“Just a little bit of peace in my heart is een lied van de rockgroep Golden Earring, toen nog The Golden Earrings geheten,” schrijft Wikipedia (met “s” én “the” dus!) en ook nog: “In de 21ste eeuw speelt de Haagse formatie dit lied nog regelmatig.” Waarmee ik denk dat men “geregeld” bedoeld, want het kan toch niet zijn dat George Kooymans zijn mannetjes elke woensdag opbelt met de mededeling: “Jongens, ’t is woensdag, dus moeten we Just a little bit of peace nog eens spelen!”
Aanleiding van deze compositie van George Kooymans en Rinus Gerritsen was het verbreken van George Kooymans’ relatie met zijn vriendin, Melanie, waarvan hij al snel spijt had. Hij schreef Just a little bit of peace in my heart lichtelijk beïnvloed door MacArthur’s Park van Jimmy Webb, gezongen door Richard Harris (*). Het orkestrale arrangement is van Frans Mijts en het werd geproduceerd door Fred Haayen. Maar alhoewel ik dit arrangement fantastisch vind, moet ik zeggen dat het nummer ook “overleeft” in een unplugged-versie, zoals de groep op hun gelijknamige CD heeft bewezen.
In november 1968 behaalde de Earring de tweede plaats in de Top 40 met deze single. Ze moesten de commerciële rivalen The Cats met Lea (**) voor laten gaan. Just a little bit of peace in my heart betekende ook persoonlijk geluk voor Kooymans: Melanie kwam bij hem terug, een jaar later trouwde het stel, en intussen zijn ze al meer dan veertig jaar samen.

Ronny De Schepper

(*) Tiens, daar heb ik nu in al die jaren nooit aan gedacht, zie. Maar hier vind ik wél dat Wikipedia een beetje gelijk heeft. Vooral bij the bridge:
The time rolls by, the days go by
When will I learn to stop wondering why
Despairing I’m going down on my knees
I’m begging, begging, begging, oh please
(**) Ondanks dat, geen kwaad woord over “Lea” van The Cats! Alhoewel mijn absolute favoriet van hen het daarop volgende “Why” is, is dit het lievelingslied van wijlen mijn moeder, vooral omdat ik haar het verhaal van het tot stand komen van het nummer had verteld (een fan van The Cats, omgekomen in een verkeersongeval).