Elliott Gould wordt 85…

In het begin van de jaren zeventig was ik gedurende een korte periode een hevige fan van Hollywood-acteur Elliott Gould. Vandaag wordt hij 85 jaar oud…

De “coup de foudre” kwam vooral van de film “Getting straight”, waarvan ik me de elpee aanschafte. Achteraf bekeken: ten onrechte. De elpee stelde niets voor. Er stonden wel drie fragmenten uit de film op die ik op de duur kon naspelen (*). Maar eigenlijk was de film, waarmee Elliott Gould mij van mijn sokken had geblazen, “M.A.S.H.” van Robert Altman. Hiervoor was hij genomineerd voor een Golden Globe. In 1970 was hij ook al genomineerd voor een Academy Award voor zijn bijrol in “Bob & Carol & Ted & Alice”.
Elliott Gould was als Elliott Goldstein geboren in Brooklyn (New York City) op 29 augustus 1938 uit Oost-Europese Joodse immigranten. Hij trouwde in 1963 met zangeres en actrice Barbra Streisand, met wie hij in 1966 zoon Jason Gould kreeg. Nadat hun huwelijk in 1971 strandde, hertrouwde Gould twee jaar later met Jenny Bogart, met wie hij daarvoor al twee kinderen kreeg. In 1976 kwam ook aan dit huwelijk een einde. Het stel hertrouwde in 1978, maar ging een jaar later wederom uit elkaar.
Rond die tijd speelde Elliott Gould ook nog belangrijke rollen in A Bridge too far (1977), Capricorn One (1978), The Lady Vanishes (1979) en Escape to Athena (1979). Hierin speelt Elliot Gould een joodse stand up comedian die min of meer tegen zijn zin in een “camp escape plan” betrokken geraakt. Regisseur George Pan Cosmatos kon blijkbaar niet kiezen tussen een dramatische en een komische aanpak en daarom is het grotendeels een gewone “action movie” geworden, waarbij het vooral Gould is die voor de komische noot moet zorgen. Zo b.v. bij de cameo van William Holden as a cigar-smoking prisoner-of-war. Elliott Gould walks by Holden and asks him, “Are you still here?” This POW bit-scene was an in-joke reference to Holden’s starring role in Stalag 17 (1953). Holden was in a relationship at the time with Stefanie Powers, who appeared also in Escape to Athena.
Daarna verdween Gould een beetje van het hoofdpodium en speelde hij voornamelijk bijrollen. In 1993 was hij te zien in “Hoffman’s Hunger”, geschreven en geregisseerd door Leon de Winter. Elliott Gould speelde hierin Felix Hoffman, een ambassadeur in het Praag van 1989. Zonder dat hij het beseft wordt hij door de CIA ingeschakeld in een plan om een waardevolle Tsjechische spionne te doen overlopen naar het westen (rol van Jacqueline Bisset). Zijn medewerker Johan Sonnema wordt gespeeld door Thom Hoffman en verder zijn in deze film ook nog Marie Trintignant, Huub Stapel, Johan Leysen, Gerard Thoolen en Jules Croiset te zien. Als jood was Elliot Gould trouwens erg geïnteresseerd in de zelfgeorganiseerde kidnapping van deze laatste.
Vanaf 1994 was Gould geregeld te zien in de sitcom Friends als Jack Geller, de vader van hoofdpersonages Ross en Monica. Regisseur Steven Soderbergh trommelde hem in 2001 op om een voornaam personage in de film Ocean’s Eleven te spelen. Daarop mocht hij ook in de vervolgen Ocean’s Twelve en Ocean’s Thirteen opdraven. Contagion (2011) was Elliott Gould’s only collaboration with Steven Soderbergh outside of the Ocean’s franchise.

Ronny De Schepper

(*) Eén ervan gaf aan dat ook in de VS de studentenrellen eigenlijk begonnen waren omwille van seksuele ontevredenheid. Het fragment begint met een professor die zegt: “Up the rebels! They won!” Blijkt dat hij bedoelt dat de avondklok met een uur zal worden opgetrokken. Waarop Gould: “You will raise the curfew an hour? You see that kid over there? Yesterday he just wanted to get laid, now he wants to kill somebody!”