Mark Cavendish (foto Axel VH) kwam op zo’n 60 kilometer van de finish in Limoges zwaar ten val, waarbij hij zijn sleutelbeen brak. De 34-voudige ritwinnaar in de Tour had reeds aangekondigd eind dit jaar te zullen stoppen, maar de vraag is of deze beslissing nu niet zal worden vervroegd. Alleszins gaat hij zeker niet hersteld zijn voor het superwereldkampioenschap in Glasgow eraan komt (een week na de Tour)…
Met een lege blik zat Mark Cavendish voor zich uit te staren. Op 60 kilometer van de finish zat zijn tijdperk in de Tour de France er definitief op.,Cavendish was het grootste slachtoffer bij een crash in de buik van het peloton. De Brit greep naar zijn schouder en leek te kermen van de pijn. Hij krasselde nog wel overeind, maar stapte niet meer op zijn fiets. De ziekenwagen was helaas zijn eindstation. Na de etappe bevestigde zijn team Astana dat Cavendish wel degelijk het sleutelbeen van zijn rechterschouder heeft gebroken. Door de klap is ook een schroefje losgekomen dat er van een eerdere val in de Tour van 2017 zat. Gisteren was Cavendish nog 2e geëindigd in Bordeaux. Hij stak zo zijn hand uit naar een 35e zege in de Tour, waarmee hij alleen recordhouder zou worden. Maar die komt er dus niet. Hij blijft het record van 34 overwinningen delen met Eddy Merckx. (Sporza)
Nochtans hadden de mannen van Sporza (met name José De Cauwer) daarvóór al aangegeven dat Cavendish sowieso al een rit achter stond op Eddy Merckx. Volgens Julien Devriese had deze immers een derde plaats behaald op 20 juli 1977 in de achttiende rit naar St.Etienne achter de Portugezen Joaquim Agostinho en Fernando Mendes, die later echter uit de uitslag werden geschrapt wegens dopinggebruik. Op die manier had Merckx normaal gezien ritwinnaar moeten worden, zoals dat in die tijd gebruikelijk was, maar om de een of andere reden verkoos men om de plaatsen één en twee vacant te houden (zoals later o.a. met de uitslagen van Lance Armstrong gebeurde). Ik ben het eens gaan nakijken (op de Wielersite) en verdomd als het niet waar is!
Cavendish is profwielrenner sinds 2005. Voordien haalde hij tal van overwinningen in de jeugdcategorieën van het baanwielrennen. In 2005, 2008 en 2016 werd hij wereldkampioen ploegkoers op de baan. Hij deed dit in 2005 gekoppeld aan Robert Hayles, in 2008 en 2016 gekoppeld aan Bradley Wiggins. Op de Olympische Spelen in Peking reed hij samen met Bradley Wiggins op het onderdeel Madison, waarin ze op de negende plaats eindigden.
Ondertussen won Cavendish in 2007 de Scheldeprijs, door favorieten zoals Robbie McEwen en Graeme Brown te verslaan. Ook schreef hij in diverse etappekoersen ritten op zijn naam. In 2008 bemachtigde hij zijn status van topsprinter door in de Ronde van Italië twee etappes te winnen en in de Tour de France vier etappes, allemaal massasprints. Hij reed de Tour echter niet uit en stapte voor de vijftiende etappe, de eerste Alpenetappe, uit de wedstrijd.
In 2009 won Cavendish de klassieker Milaan-San Remo. Hij overleefde de beklimmingen van de Cipressa en de Poggio, haalde in extremis Haussler terug en klopte hem op de streep. In de Ronde van Italië, later dat jaar, won hij met zijn ploeg Team Columbia de eerste etappe, een ploegentijdrit; Cavendish startte in de tweede etappe in de roze trui. Hij won ook drie massasprints in diezelfde Ronde van Italië.
In de Ronde van Frankrijk 2009 slaagde Cavendish erin zes etappes te winnen, waaronder de slotetappe op de Champs-Élysées. De laatste keer dat een wielrenner zoveel etappes won in één Ronde van Frankrijk, was in 1979, toen Bernard Hinault zeven etappes op zijn naam wist te schrijven.
In de Ronde van Spanje 2010 won Cavendish met zijn ploeg Team HTC-Columbia de eerste etappe, een ploegentijdrit van 13 kilometer. Daardoor mocht hij na de roze trui in de Giro van 2009 nu ook de rode leiderstrui van de Vuelta aantrekken, en behoort hij tevens tot het kransje renners met etappezeges in de drie Grote Rondes. Ook de 12e, de 13e en de 18e etappe sloot Cavendish winnend af. Hij reed een groot deel van de Vuelta in de groene trui van het puntenklassement en schreef deze uiteindelijk ook op zijn naam.
In 2011 kwam Cavendish, na drie etappes gewonnen te hebben in de Ronde van Italië, terug aan de start van de Ronde van Frankrijk. Net als een jaar eerder won hij hier vijf etappes, waarmee hij samen met Eddy Merckx de enige renner werd die vier jaar op rij telkens vier of meer Touretappes wist te winnen. Cavendish, uitgegroeid tot de succesvolste sprinter ter wereld, bekroonde zijn Tour bovendien met het winnen van de groene trui. Hij profiteerde van een nieuw ingevoerd puntensysteem, met dagelijks maar één tussensprint die veel punten opleverde.
Op 25 september 2011 won Cavendish in Kopenhagen de wereldtitel op de weg door in een massasprint Matthew Goss en André Greipel te verslaan. Hij was de tweede Britse wereldkampioen op de weg, na Tom Simpson in 1965.
Na 2011 verdween de ploeg HTC-High Road uit het peloton. Tijdens het seizoen 2012 reed Cavendish voor de Britse formatie Team Sky. Als wereldkampioen reed hij een groot deel van het seizoen in de regenboogtrui. Zowel tijdens de Ronde van Italië als tijdens de Ronde van Frankrijk, die werd gewonnen door ploeggenoot Bradley Wiggins, wist Cavendish drie etappes te winnen. Voor de vierde keer op rij werd hij ook winnaar van de slotetappe in Parijs, een absoluut record.
Het grote doel van Cavendish in 2012 was het behalen van olympisch goud op de Olympische Spelen in Londen. Dit mislukte; de Britse ploeg was niet bij machte een omvangrijke kopgroep terug te halen en Cavendish eindigde als 29e. Na het seizoen 2012 verruilde Cavendish Team Sky voor Omega Pharma-Quickstep, omdat de ploeg van Team Sky vooral gericht was op het ondersteunen van klassementsrenners als Bradley Wiggins en Chris Froome, wat ten koste ging van de ondersteuning van de sprinters.
In 2013 behaalde Cavendish vijf etappezeges in de Ronde van Italië, waarmee hij de mijlpaal van honderd professionele overwinningen overschreed. Hij won in die Giro uiteindelijk ook het puntenklassement, waarmee hij na de Vuelta en de Tour alle puntenklassementen in de drie Grote Ronde gewonnen heeft. Datzelfde jaar won hij ook het Brits kampioenschap wielrennen op de weg.
In 2014 won Cavendish onder andere twee etappes in de Ronde van Californië en vier etappes in de Ronde van Turkije. In de Ronde van Frankrijk had hij zijn zinnen gezet op de eerste drie etappes, die verreden werden op Britse bodem. De eerste etappe bood Cavendish de unieke kans om voor eigen volk de gele trui te veroveren. Bij een valpartij liep hij echter een schouderblessure op en kon daardoor in de tweede etappe niet meer van start gaan. Het werd de eerste Tour in zeven jaar zonder een ritzege van Cavendish.
In de Ronde van Frankrijk van 2015 kreeg Cavendish hevige concurrentie van collega-sprinter André Greipel. De Duitser wist vier Touretappes te winnen, terwijl Cavendish alleen de zevende etappe won. In 2016 reed Cavendish bij de Zuid-Afrikaanse ploeg Team Dimension Data. Voor deze ploeg won hij in 2016 onder andere de Ronde van Qatar. Ook schreef hij de openingsetappe van de Ronde van Frankrijk 2016 op zijn naam, waardoor Cavendish voor het eerst in zijn loopbaan de gele trui mocht dragen.
In 2016 behaalde Cavendish een olympische medaille. In het omnium eindigde hij op de tweede plaats, achter de Italiaan Elia Viviani. Tijdens de puntenkoers, het laatste onderdeel van het omnium, veroorzaakte Cavendish een zware valpartij waarbij onder andere Park Sang-hoon en Viviani ten val kwamen. Cavendish kwam in 2017 zelf ten val, ditmaal in de laatste drie kilometer van etappe 4 van de Ronde van Frankrijk. Hij brak hierbij zijn schouder.
Na een overwinning in de Dubai Tour liep de Brit een whiplash en een hersenschudding op na een val in de Abu Dhabi Tour. Ook de Tirreno-Adriatico verliep niet zonder een valpartij. Al op de eerste dag kwam Cavendish ten val in de ploegentijdrit waarna hij er bijna drie weken uitlag. Ook in Milaan-San Remo kwam hij in de slotfase ten val, dit na een aanrijding met een verkeerseiland. Later op het jaar werd er een Epstein-Barr virus besmetting vastgesteld. Het virus veroorzaakt onder andere de ziekte van Pfeiffer, ook bekend als klierkoorts.
In een wielerjaar dat hevig verstoord werd door de coronapandemie werden er heel weinig koersen verreden. Cavendish kon daardoor in het seizoen van 2020 nauwelijks tonen wat hij nog waard was of wat hij kon doen als helper. Vanwege zijn leeftijd van 35 jaar was het ook moeilijk om nog ergens een contract te verkrijgen en ook bij zijn huidige werkgever Bahrain-McLaren werd zijn contract niet verlengd. Bij zijn laatste wedstrijd voor Bahrein Mclaren, Gent-Wevelgem 2020, sprong Cavendish mee met de vluchters die dag om zich zo nog eens in beeld te tonen. Na de finish vertelde hij in tranen: “Dit is misschien de laatste koers uit mijn carrière.” In december tekende hij toch nog een eenjarig contract bij Deceuninck–Quick-Step. In de Ronde van Turkije wist hij zijn eerste overwinningen in drie jaar tijd te veroveren: hij won er onder meer de tweede, derde, vierde en zevende rit.
Met Deceuninck–Quick-Step startte de inmiddels 36-jarige Cavendish aan de Ronde van Frankrijk 2021, als vervanger van de geblesseerde Sam Bennett. Hij won de eindsprint van de vierde etappe en veroverde daarmee weer een groene trui, die hij tot op het eind zou behouden. Twee dagen later won hij voor de derde keer de massasprint in Châteauroux. Ook de tiende en dertiende etappe wist hij te winnen. Daarmee kwam zijn totaal aantal zeges in de Tour de France op 34, een evenaring van het record van Eddy Merckx. (Wikipedia)
In 2022 heeft hij zijn terugkeer in de Giro niet gemist. De Brit, voor het eerst sinds 2013 nog eens aan de start van de Ronde van Italië, won overtuigend de 3e etappe. Het was voor Quick Step de eerste ritzege in de Giro sinds 2018. Arnaud Démare, Fernando Gaviria en Biniam Girmay vervolledigden de top 4. Edward Theuns was 6e, Caleb Ewan 8e. En toen niemand nog geloofde dat hij het nog kon, won Cavendish een jaar later zowaar de slotrit in Rome. Meteen begon iedereen te geloven dat het absolute record in de Tour toch nog binnen zijn mogelijkheden lag, maar daaraan is vandaag dus een einde gekomen…
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 