Vandaag is het 75 jaar geleden dat de Belgische filmregisseur Jacques Feyder (eig. Jacques Frédérix) is overleden.
Geboren in Elsene, verhuisde hij op 25-jarige leeftijd naar Parijs, waar hij begon te acteren en regisseren. Zijn eerste grote films waren de epische avonturenfilm L’Atlantide (1921) naar het boek van Pierre Benoit en het drama Crainquebille (1922). De films waren succesvol en kregen goede kritieken, zodat Feyder een reputatie opbouwde als vernieuwende regisseur in de Franse filmwereld.
In 1929 nam MGM dan ook contact op met Feyder om aan de slag te gaan in Hollywood. Hij ging in op het voorstel en draaide er enkele films met onder meer Marlene Dietrich. Feyder keerde later ontgoocheld terug uit Hollywood (wegens het gebrek aan artistieke vrijheid), waar hij de laatste stomme film van Greta Garbo (“The kiss”) had gedraaid, om in Frankrijk o.m. “La kermesse héroïque” te draaien (1935). Daarvoor won hij de prijs voor Beste Regie op het Filmfestival van Venetië en legde daarmee de basis voor het zogenaamde “poëtische realisme”. Deze film over het pittoreske leven van een Vlaams dorp onder de Spaanse bezetting werd in België verboden, omdat hij de Belgen als collaborateurs voorstelde. Nu, het is ongetwijfeld zo dat Feyder in tegenstelling tot b.v. Carné, Renoir of Duvivier de kant van de burgerij koos. Vaak voerde hij ook zijn echtgenote Françoise Rosay als hoofdactrice op.
In 1940 vluchtte Feyder naar Zwitserland. Daar overleed hij acht jaar nadien.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 