“Jane Asher was belangrijker voor The Beatles dan Yoko Ono”

Vandaag is het zestig jaar geleden dat Paul McCartney de actrice Jane Asher ontmoette na een radio-optreden van The Beatles in the Royal Albert Hall. Enkele jaren later zouden ze zich officieel verloven, maar tot een huwelijk zou het uiteindelijk niet komen.

In “The Times Guide to the Beatles”, uitgebracht op 12 september 2009, stelt Daniel Finkelstein: “McCartney’s relationship with the actress Jane Asher (*), rather than Lennon’s bed-in with Yoko Ono or McCartney’s marriage to Linda, was the union with the biggest impact on the music of the Beatles. It wasn’t simply that McCartney sang some of his best songs in this period about Asher (We Can Work it Out, I’m Looking Through You, For No One). It was that he moved into her parents’ home.”
Om bij mij in het gevlei te komen helpt het natuurlijk dat hij Yoko Ono “eccentric and difficult” noemt, maar de échte uitleg is als volgt: “At the Asher’s dinner table, he (McCartney dus, RDS) took part in their word games, and arguments settled by recourse to an encyclopaedia. Jane’s doctor father introduced McCartney to high culture. And most important of all, her brother Peter (van Peter and Gordon, RDS) introduced the Beatle to avant-garde artists, collectors and dealers. The singer immersed himself in their world, financing their picture galleries, building a studio to record their poetry, sponsoring their underground magazines. And he sucked in their influences, passing them on to Lennon too.”

Die “hogere cultuur” had McCartney alvast niet van huis meegekregen, alhoewel zijn vader een amateur-jazzmuzikant was. Tijdens onze “magical mystery tour” in 2003 konden we vaststellen dat Paul in een klein rijhuisje woonde in een wijk, waar zelfs nu nog altijd de elektrische leidingen boven de grond liggen.
Ook blogster Anne Hurenkamp spreekt vol lof over Jane Asher. Op de pagina van de Nederlandse Beatles-fanclub bespreekt ze “For No One” en ze eindigt als volgt: “Daar waar John Lennon en George Harrison in hun liedjes veel in de ik-vorm zongen, stapte Paul McCartney als songschrijver geregeld zelf ‘uit het verhaal’ om de rol van de verteller op zich te nemen. Zo ook in For No One. Hoewel het nummer volgens hemzelf autobiografisch was, lukte het Paul wellicht beter om met enige afstand over zijn relatieproblemen te schrijven en te zingen. Pauls relatie met Jane strandde in de zomer van 1968, niet lang nadat ze nog samen verschenen op de bruiloft van Pauls broer. De verschillen tussen de Beatle en de actrice bleken uiteindelijk te groot. (…) John Lennon noemde For No One in 1980 nog één van McCartneys beste composities.”

Ronny De Schepper

(*) Hieronder een foto uit de film “Deep End” van Jerzy Skolimovski in 1969. Merkwaardig genoeg speelde zij als blondine ook de hoofdrol van de zwartharige Maggie in “The Mill on the Floss”, een Britse televisieserie in vier delen uit 1965. Misschien vond de regisseur dat onderscheid (ten onrechte!) onbelangrijk en speelde ze toch zonder pruik of zonder gekleurde haren. We zullen het helaas nooit weten, want deze serie is zowaar verloren gegaan! (De oorspronkelijke band zal wel weer voor een voetbalmatch of zo moeten gediend hebben.) Dat zoiets in de jaren zestig nog mogelijk was! Jane Asher had Paul McCartney overigens leren kennen via producer George Martin. Diens lerares hobo, Margaret Eliot, was immers de moeder van Jane.

Jane Asher was uiteraard niet het eerste liefje van Paul McCartney…

(Met dank aan Raymond Thielens)