Op de FB-pagina van klarinettist Vlad Weverbergh lees ik dat zijn vader Julien maandag is overleden op 92-jarige leeftijd. Hij werd begin jaren zeventig directeur van uitgeverij Manteau en richtte later ook uitgeverij Houtekiet op. Weverbergh werkte in zijn lange carrière samen met schrijvers als Jeroen Brouwers, Walter Van den Broeck en Louis Paul Boon. Halfweg de jaren 70 kwam het tot een breuk tussen Weverbergh en Brouwers, en ontstond een van de beroemdste ruzies in de Nederlandse letteren. Brouwers schreef er onder meer het legendarische schotschrift Weverbergh en ergher over.
Julien Weverbergh was al 92 jaar geworden toen ik het eerste boek van zijn hand heb gelezen. Het betrof een derde druk uit 1971 (de eerste druk is van 1965) en Julien wordt op de kaft “de felle Vlaamse auteur” genoemd. Overigens komt de voornaam Julien nergens voor en wordt zijn familienaam met kleine letter geschreven. Allicht een aanduiding dat het inderdaad om een “felle” auteur gaat…
Het boek zelf wordt een “schoolroman” genoemd, waaraan “alle schoolfrikken, weldenkende burgers en waardige ouders zich een buil aan stootten”. “De discussie en scheldpartijen laaiden zo fel op, dat het boek meteen op de bestsellerslijst stond,” wordt er nog aan toegevoegd en er wordt een link gelegd naar het fameuze “rode boekje voor scholieren”. Nu, ik heb dat “rode boekje” nooit gelezen, maar als het zo flauw was als dit van Weverbergh, dan is het niet moeilijk dat de Grote Revolutie er nooit is gekomen! (*)
In 1965 zat ik zelf nog op de (middelbare) schoolbanken en in 1971 studeerde ik Germaanse. Die derde uitgave moet dus alvast veel minder indruk gemaakt hebben, want anders zouden we daar in die kringen toch moeten over gediscussieerd hebben! Wel meen ik me te herinneren dat er iemand uit mijn jaar zijn (of haar) thesis over “weverbergh” heeft geschreven. Wie dat dan echter wel was, dat antwoord moet ik u schuldig blijven.
Voor een korte biografie van de auteur doe ik zoals gewoonlijk een beroep op Wikipedia: “Julien Louis Weverbergh werd geboren in Antwerpen op 26 mei 1930 en volgde de middelbare school in Lier. Hij werd vervolgens opgeleid tot leraar. Van 1954 tot 1966 was hij leraar Frans. Daarnaast ontwikkelde hij zich onder de naam weverbergh tot criticus van de Vlaamse letteren. Vanaf 1966 was hij medewerker van uitgeverij Manteau, waarvan hij in 1971 directeur werd, als opvolger van Angèle Manteau. Als uitgever raakte hij in conflict met Jeroen Brouwers, die vervolgens ontslag nam. Naast uitgever was Weverbergh correspondent voor Vrij Nederland. In 1986 verliet hij Manteau en hij begon zijn eigen uitgeverij Houtekiet. Julien Weverbergh was de schoonvader van dichter Jotie T’Hooft (**). Sinds het begin van de jaren zeventig is Weverbergh tevens ufo-deskundige.”
Ronny De Schepper
(*) Dat hij “cynisme” schrijft als “sinisme” (p.101) zullen we maar aan de tijdsgeest wijten, zeker? (Al denk ik dat het werkje veel vroeger is geschreven dan 1965. Als hij op p.118-119 de gedachten van een leerling weergeeft, dan blijkt die vooral van Elvis Presley en… Doris Day te houden! Even verder “denkt” hij trouwens een dt-fout. En wie “Little Tom” uit Bonanza is, mag Little Joe weten!)
(**) Dat was via zijn dochter Ingrid. Hij heeft nog een andere dochter, Veerle, waarop ik ooit een crush heb gehad. Zij heeft dat echter nooit geweten. Of zoals mijn vrienden plegen te zeggen: “Op wie heb jij eigenlijk géén crush gehad?” Zij zijn kinderen uit zijn eerste huwelijk. Daarna is hij gehuwd met de Servische operazangeres Milka Stoianovic. Uit dit huwelijk is klarinettist Vlad Weverbergh gesproten. Eén van de laatste foto’s van Jotie ’t Hooft is trouwens met de pasgeboren Vlad in zijn armen. (Misschien vergis ik mij wat die operazangeres betreft, want op Wikipedia lees ik: “Marriage to Saramandić (1939-2012), member of the Belgrade Opera and one of leading Serbian bass singers, was her second. They married in 1970 and remained together until Saramandić’s death on 30 January 2012. The couple had no children.”)
De foto is afkomstig van de achterflap van het boek.
dagelijks iets degelijks 
Rust in vrede
Je hebt me de liefde voor de franse taal bijgebracht in K A Denderleeuw
LikeGeliked door 1 persoon
Toen Julien bij Elsevier werd ontslagen, benoemde ik hem als uitgever van de door mij opgerichte uitgever Hadewijch. Na verloop van tijd voegde hij daar de naam van Houtekiet aan toe, de titel van een roman van Walschap. Met Julien heb ik in Boekarest, Antwerpen en Brussel tal van avonturen meegemaakt. Ik bewonderde hem vooral als essayist en polemist. Toen hij van Elsevie Manteau naar Hadewijch/Houtekiet kwam, dacht hij veel auters mee te kunnen nemen, maar Ruyslinck, Geeraerts en Vandeloo lieten hem in de steek. Walter van den Broeck niet. Weverbergh verleende onderdak aan Kristien Hemmerecht en Elisabeth Marain. Zoon Vlad en geliefde Petrina vormden met Julien een strijdbaar, lief en artistiek hoogstaand trio.
LikeGeliked door 1 persoon